رضاجان! رفتی و بعد از تو پائیز آمد و همه چیز و همه جا برایم زرد شد، جز دو چیز؛ یکی یاد مهربانی های تو که چون گلی پرطراوت از لابلای برگهای خزان به من لبخند می زند و دیگری جوانه سبز فرزندت که امید زندگی را در وجودم زنده می کند. 😭💞😭