رهبر معظم انقلاب 14 خرداد 1389 در بیست و یکمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره) در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران در حرم امام خمینی (ره): « یک نکته‌ی اساسی در مورد خط امام و راه امام این است که امام بارها فرمود قضاوت در مورد اشخاص باید با معیار حال کنونی اشخاص باشد. گذشته‌ی اشخاص، مورد توجه نیست. سابقه دار بدعاقبت کم نداشته ایم.. انتصاب علی لاریجانی به دبیری شورای عالی امنیت ملی را نمی‌توان صرفاً یک انتخاب مدیریتی یا فنی دانست، بلکه این تصمیم حامل پیام‌های عمیق و چندلایه در ساحت سیاست داخلی و راهبرد ملی است. لاریجانی شخصیتی است با سابقه طولانی در ساختار نظام، اما همین سابقه، مملو از مواضع مسئله‌دار و تصمیماتی است که تبعات منفی آن هنوز بر کشور سایه افکنده است. حمایت تمام‌قد از برجام و تصویب عجولانه و ۲۰ دقیقه‌ای آن در مجلس، نه تنها یکی از نقاط تاریک در کارنامه تقنینی اوست، بلکه نشانه‌ای از نوع نگاه او به مقوله امنیت ملی و منافع کشور است؛ نگاهی که حاضر بود عزت مردم و ساختار قدرت جمهوری اسلامی را در پای وعده‌های توخالی غرب قربانی کند. در فتنه ۸۸ نیز به‌جای موضع‌گیری شفاف و انقلابی، نقش میانجی و مصلحت‌اندیشی ایفا کرد؛ نقشی که بیشتر به نفع فتنه‌گران تمام شد تا پایداری نظام. در حوزه پرونده هسته‌ای هم همواره نگاهی داشت مبتنی بر «توافق به هر قیمت»؛ در تضاد با راهبرد «عزت، حکمت، مصلحت» که رهبر انقلاب بر آن تأکید داشته‌اند. اینکه برخی تلاش می‌کنند حضور لاریجانی در حلقه مشاوران رهبری را نشانه تأیید همه مواضع و عملکردهای او جلوه دهند، خود تحریفی آشکار از اندیشه ولایت‌فقیه است. رهبر انقلاب بارها فرموده‌اند: «هیچ‌کس نباید خود را از نقد مستثنا بداند.» اگر عضویت در حلقه مشاوران به‌معنای طهارت سیاسی بود، چرا همان شورای نگهبانی که تحت اشراف رهبری عمل می‌کند، لاریجانی را در انتخابات ۱۴۰۰ رد صلاحیت کرد؟ بدنه انقلابی حق دارد نگران بازگشت تفکری باشد که در بزنگاه‌های تاریخی، به‌جای مقاومت، سازش را برگزید. امروز کشور در شرایط جنگ ترکیبی قرار دارد؛ فشارهای سیاسی، اقتصادی، امنیتی و رسانه‌ای از سوی محور غرب ـ صهیونیسم در اوج است. در چنین وضعیتی، انتصاب چهره‌هایی با گرایش به «اعتدال غرب‌گرایانه» به مراکز کلیدی تصمیم‌سازی، این بیم را ایجاد می‌کند که نسخه‌های شکست‌خورده گذشته بار دیگر احیا شود؛ نسخه‌هایی که آزمون خود را در میدان عمل پس داده و به تضعیف اقتدار ملی و بی‌اعتمادی عمومی منجر شده‌اند. نیروهای انقلابی نه با اشخاص، بلکه با خط فکری سازش‌طلب و محافظه‌کار مقابله دارند. مطالبه اصلی آنان، حفظ اصول انقلاب، پاسداری از منافع ملی، مقابله با نفوذ، و پایبندی به گفتمان مقاومت فعال و مردمی است. شورای عالی امنیت ملی باید قرارگاه حکمت، اقتدار و راهبرد ملی باشد، نه عرصه تکرار دیپلماسی لبخند و امتیازدهی. 🇮🇷اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🇮🇷 کانال رسمی شهید محمدرضا الوانی👇 https://eitaa.com/shahidmohammadrezaalvani