🔴قفقاز توافق اخیر ارمنستان و آذربایجان که با میانجیگری ترامپ حاصل شد و مدیریت ۹۹ ساله کریدور زنگزور را به ایالات متحده اعطا کرد، یک شکست ژئوپلیتیکی است که نه امروز، بلکه طی دو دهه غفلت ما شکل گرفته است. در طول دو دهه گذشته، ایران به تدریج نفوذ تاریخی خود را در قفقاز از دست داده است. به جای بازسازی قدرت نرم و سخت خود، به یک سیاست خارجی آرزومندانه ادامه داده است. در جنگ قره باغ کوهستانی در سال ۲۰۲۰، ما می‌توانستیم یک میانجی متعادل باشیم، اما با جانبداری از باکو، فرصت را به مسکو و آنکارا واگذار کردیم و از روند مذاکره کنار گذاشته شدیم. ایالات متحده، از طریق زنگزور، حلقه فشار بر ایران را تکمیل می‌کند؛ ترکیه مسیر تورانی خود را به آسیای مرکزی باز می‌کند؛ روسیه، با وجود از دست دادن بخشی از نفوذ خود، به اندازه ایران نگران مسیرهای انرژی جایگزین نیست؛ اتحادیه اروپا به منابع انرژی آسیای مرکزی دسترسی غیر روسی پیدا می‌کند؛ و چین، بدون نقش فعال ایران و بدون مسیرهای کریدور تکمیل‌شده، مسیرهای خود را که ایران را دور می‌زند، تعیین می‌کند. سهم ایران از تجارت با قفقاز کمتر از ۵٪ است و اکنون تنها مسیر غیرترکی و غیرآذربایجانی ما به منطقه از بین رفته است. حضور ایالات متحده در این نقطه، مرز شمال غربی ما را به بخشی از محیط امنیتی واشنگتن تبدیل می‌کند. همانطور که معاهده ترکمنچای شکست‌های قبلی ایران را ثبت کرد، توافق زنگه زور، افول دیرینه ما را تثبیت می‌کند. این وضعیت محصول توطئه‌های دیگران نیست، بلکه نتیجه نادیده گرفتن منطق قدرت و جایگزینی آن با روایت‌های آرزومندانه از نفوذ تاریخی است. 🇮🇷الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌🇮🇷 کانال رسمی شهید محمدرضا الوانی👇 https://eitaa.com/shahidmohammadrezaalvani