🔴بخشی از مصاحبه جنایتکار جنگی، وزیرجنگ سایق اسرائیل با شبکه ۱۲ عبری
🔻خب، بیاییم درباره ایران صحبت کنیم. تو شش ماه پیش جمله‌ای خیلی قوی گفتی که در ذهنم ماند: گفتی «هیچ دروازه‌بانی در دروازه ایران نیست» و ما گل زدیم. آیا بازی یک بر صفر به نفع ما تمام شد؟ در وقت اضافه‌ایم؟ کجا ایستاده‌ایم؟
گالانت: من فکر می‌کنم وقتی درباره موضوع ایران صحبت می‌کنیم، باید از ابتدا شروع کنیم. من دهه‌هاست که موضوع ایران را می‌شناسم. بیش از بیست سال است که در نسخه‌های مختلف کابینه امنیتی می‌نشینم. وقتی اوایل ۲۰۲۳ به وزارت رسیدم، در همان هفته دوم، سلسله جلساتی را درباره ایران آغاز کردم که ماه‌ها طول کشید. در آن همه مقامات امنیتی نشستند: رئیس ستاد عررررتش، رئیس موساد، رئیس شاباک و همه زیرمجموعه‌هایشان. از آن‌ها خواستم هم تصویر اطلاعاتی عمیق بیاورند و هم طرح‌های عملیاتی.
آنچه برایم روشن شد این بود که اساساً روی گزینه‌ای حساب شده بود که محورش عملیات موساد است. مشکلش این بود: اول، به اندازه کافی کشنده نبود. دوم، پیچیدگی و دشواری‌اش خیلی زیاد بود. چیزی شبیه داستان علمی–تخیلی. و احتمالاً همین‌طور هم بود، چون اصلاً قابل‌اجرا نبود.
از اینجا مشکل بزرگ‌تر بیرون می‌آید: «هماهنگی ساعت‌ها». یعنی ایران می‌تواند ظرف ماه‌ها تا یک سال به سلاح هسته‌ای برسد، اما این عملیات موساد بارها عقب افتاد و در زمان مناسب آماده نمی‌شد. میلیاردها سرمایه‌گذاری می‌کردیم، منابع اطلاعاتی فراوان که برای موضوعات دیگر لازم بود، صرف آن می‌شد، و در پایان اصلاً آماده و مؤثر نبود.
پس چه کردی؟
گالانت: من دو اقدام کردم. اول، پس از دیدن تصویر، تیمی از برجسته‌ترین مقامات پیشین امنیتی تشکیل دادم. ریاستش با شائول موفاز بود. با او ژنرال‌هایی بودند که هرکدام متخصص حوزه خودشان بودند: شکدی (فرمانده پیشین نیروی هوایی)، یدی یائری (فرمانده پیشین نیروی دریایی و مدیرعامل سابق رافائل)، و نیز نیتسان آلون (مرد عملیات ویژه).
این یک «تیم قرمز» بود. آن‌ها گفتند تمام اطلاعات و طرح‌ها را بیاورید. نتیجه‌شان حتی از من شدیدتر بود: گفتند حتی یک لحظه هم نباید روی این طرح سرمایه‌گذاری شود.
یعنی تو در واقع به نخست‌وزیر گفتی طرح موساد بی‌فایده است؟
گالانت: حتی فراتر. در مارس ۲۰۲۳، درحالی‌که ایران به سمت بمب می‌دوید و اسقاطیل درگیر دعواهای داخلی بر سر اصلاحات قضایی بود، من گفتم این طرح اصلاً نمی‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کند.
اما من راهی دیگر یافتم. در پایان صد روز نخست وزارت، سندی نوشتم به نام «سند صد روز». در آن صریح نوشتم: منابع اطلاعاتی و دیگر منابع را بگذارید روی گزینه هوایی. چون تنها گزینه‌ای است که در زمان مناسب قابل‌اجراست.
با ارتش در ژوئیه ۲۰۲۳ یک بازی جنگی مفصل برگزار کردیم. برخلاف دیگر بازی‌ها که وزیر جنگ فقط برای ساعتی می‌آید، من تمام هفته در آن نشستم. نتیجه روشن شد: تنها راه مؤثر، استفاده کامل از توان نیروی هوایی است، باز کردن دالانی که صدها هواپیما بتوانند ده‌ها هزار بمب بریزند، سپس تسلط هوایی بر فراز تهران و ادامه.
ولی نفتالین اختاپوس‌زده گفت «به خاطر من حمله به ایران انجام شد» و او بود که سلاح مخفی را تأمین کرد.
گالانت: تصمیم او در پایان ۲۰۲۲ مربوط به فرآیند طولانی دیگری بود که شاید در سه، چهار یا پنج سال آینده اثر میگذاشت، نه در عملیات فوری. و از نظر من مهم‌تر از همه، هر کس به جنگ با ایران می‌رفت باید فرض کند که حزب‌الله هم فوراً وارد می‌شد. پس نخستین چیزی که باید بررسی کند، ذخایر مهمات است.
اما در زمان بنت و گانتس، ۲۰۰ هزار گلوله توپخانه‌ای به اوکراین داده شد. ۵۰ هزارش در دوره من برده شد اما بعداً در جنگ پس داده شد. ۲۰۰ هزار رفت و جایگزینی نشد. یعنی هیچ دستور تولید داده نشد. پس اگر آماده جنگ با حزب‌الله نیستی، نگو آماده جنگ با ایران بودی.
پس در عمل کی فهمیدی که طرح موساد لغو شده؟
گالانت: در دسامبر، حدود دو ماه بعد از شروع جنگ، جلسه‌ای ویژه درباره ایران داشتیم. در آن، وقتی از رییس موساد پرسیده شد، گفت: ما طرح را لغو کردیم، در جلسه‌ای با نخست‌وزیر تصمیم گرفته شد. همان‌جا من، رئیس ستاد، رئیس شاباک، رئیس اطلاعات نظامی و دیگران شنیدیم.
پس نقش موساد چه بود؟ چون رسانه‌ها گفتند همه‌چیز دست موساد بود.
گالانت: خیر. این عملیات اساساً عملیات عررررتش و به‌ویژه نیروی هوایی بود، با پشتیبانی فوق‌العاده اطلاعات نظامی. موساد کمک‌هایی کرد، اما مرکز ثقل جای دیگری بود.
نتیجه حمله چه بود؟
گالانت: چهار محور:🔻
🇮🇷الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ🇮🇷
کانال رسمی شهید محمدرضا الوانی👇
https://eitaa.com/shahidmohammadrezaalvani