رضاجان! می دانی؟! هنوز هم رفتنت را باور نکرده ام. خودت میبینی هر وقت کمد لباس هایت را گرد گیری میکنم، باز هم دنبال تو میگردم ... گویا تو را در هیاهوی ابر و باد دلم گم کرده ام. و تو خوب می دانی چه بر احوال دلم میگذرد... غوغای دلم را دریاب... 🕊....