💢نیتت را اصلاح کن، بقیه با من! روی نیت‌های خود کار کنید؛ نیت، اصل است. من اگر پایم درد گرفت، بلند شدم ایستادم، خب این عبادت نیست، اما اگر یک استادی وارد شد و من به احترام استاد بلند شدم ایستادم، آن عبادت است. قرآن یک آیه دارد می‌گوید: استاد که آمد برپا. «انْشُزُوا فَانْشُزُوا» ( ، 11)، انْشُزُوا یعنی برپا. می‌گوییم: چه خبر است که برپا؟ می‌گوید «یرْفَعِ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکمْ وَ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ» ( ، 11) اگر «آمَنوا و اُوتُوا العِلم» اگر معلمی یا مؤمنی وارد شد، برپا. پس بلند شدن برای درد پا عبادت نیست. برای احترام معلم عبادت است. در قران داریم «وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَة» ( ، 138)، صبغ یعنی رنگرزی. صباغ یعنی رنگرز. رنگ خدا، رنگ الهی، «صِبْغَةَ اللَّه» (بقره، 138) یعنی رنگ‌آمیزی الهی. اگر کسی نیتش خوب باشد، اصلاً شکست ندارد. شما نیتت این است که به صله‌رحم بروی. می‌روی در خانه عمه، عمو، خاله، دایی، خواهر، برادر، بستگان. در می‌زنی و می‌بینی که ایشان نیستند. کاش نیامده بودیم. وقت ما تلف شد! آن اجری که با ملاقات عمه و خاله داشتی، آن اجر را به شما می‌دهند. آدم خوش‌نیت سوخت ندارد! 🆔 @Shamimeashena