🤔 اگر می‌دانستند و اگر می‌توانستند
💢 معارف ما سرشار از هشدارهایی است درباره قدر دانستن آن و آن‌که مبادا این جواهر گران‌بها را به هوس ببازیم.
آن‌را به بهاران زندگی تشبیه کرده‌اند و ارزشمندترین هدیه‌ای که دست روزگار تنها یک‌بار فرصت بهره‌گیری از آن را به آدمی می‌بخشد.
نشاط و شادابی، تحرک و قدرت و انگیزه‌های بلند رویش و پویش، ره‌آورد این بوستان است.
💢 گفته‌اند: دارنده این وصف، اگر صلابت و قدرتش را با خرد و اراده و تجربه همساز کند، آهنگ دل‌نشین پیروزی می‌نوازد وگرنه، قدرت بی‌تدبیر، به غلاف بی‌شمشیر می‌ماند.
💢 رسول خدا(ص) وقتی به جناب ابوذر غفاری اندرز می‌دهد که پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت بدان، از آن‌هم نام می‌برد. (1)
💢 امیرالمؤمنین(ع) نیز می‌فرماید:
دو چیز است که جز کسی که از دستشان داده، ارزش آن‌ها را نمی‌داند: یکی ؟ و دیگری تندرستی. (2)
💢 در ادبیات ما درباره از دست دادن آن با افسوس بسیار سخن گفته‌اند لابد شما هم این شعر ملک‌الشعرای بهار را به یاد دارید که می‌گوید:
سحرگه به راهی یکی پیر دیدم
سوی خاک خم گشته از ناتوانی
بگفتم: چه گم کرده‌ای اندرین ره
بگفتا ؟؟؟
💢 اگر شما هم مصرع آخر این شعر را زمزمه کردید، به پاسخ معمای ما دست یافته‌اید و حتماً می‌توانید دو جای خالی این سخن
«هنری اشتاین» ادیب فرانسوی را پر کنید که می‌گوید:
💢 افسوس !
اگر ؟ می‌دانستند و اگر ؟ می‌توانستند.
📗 پی‌نوشت
1. بحارالانوار، ج 77، ص 77.
2. غررالحکم، حدیث 5764.
#مجله_آشنا
#معما
🆔 @Shamimeashena