فکرشوبکن.. روبہ‌گنبدش‌نشستی؛ بہش‌نگاه‌میکنی! دست‌خودت‌نیست‌ یہو‌بغض‌میکنی.. میبارۍ! هق‌هق‌میکنی:)! یهو‌این‌وسط‌میخندی؛ حرف‌میزنے بازگریت‌میگیره... اشکات‌میشن‌یادگاریٺ ‌بہ‌سنگ‌فرشاۍکربݪا... قشنگہ‌نہ!؟... همچین‌صحنہ‌ای‌نصیبمون [ان‌شاءللھ]