-شَـــمیم ظُـــهور-
اما وقتی به یاد خدایی و برای رفتن به‌ سمت خدا تلاش می‌کنی، می‌بینی که همۀ ذرات و اشیاء عالم با تو
این عالم زنده اس . . و بارها هم خدا از زنده‌بودن این عالم سخن گفته. خدا در بین همه‌ٔ موجودات عالم -که به تسبیحش مشغولن- یه اختیاری به انسان داده که با اراد‌ه‌ی خودش به‌سمت خدا بره یا نره و تسبیح بگه یا نگه.