انسان دارای دو جنبه روحانیت و جسمانیت می باشد. به وسیله جنبه روحانی کسب فیوضات میکندوبرای خود مقام می سازد ومصاحبت می کند با ساکنان عالم قدس وروشنایی دل وصفای باطن پیدا می کند ،به شرط آنکه در دنیا همه روزه در ترقی باشدو میل به آن دنیا نموده وجنبه روحانیت بر جسمانیت غالب شودلا زمه اش این است که ازعلایق دنیوی دل بکند، بدن او در این دنیا ودل او در عالم افلاک غیر از خدانجوید ،سخنی جزبرای رضای او نگوید وراهی جز راه او نپویدتابرسد به قرب مولی وببیند انچه چشمی ندیده وگوشی نشنیده.