انسان دارای دو جنبه روحانیت و جسمانیت میباشد. به وسیله جنبه روحانی کسب فیوضات می کند و برای خود مقام می سازد و مصاحبت می کند با ساکنان عالم قدس وروشنایی دل وصفای باطن پیدا می کند، به شرط آنکه در دنیا همه روزه در ترقی باشد و میل به آن دنیا نموده و جنبه روحانیت بر جسمانیت غالب شود. لا زمه اش این است که ازعلایق دنیوی دل بکند، بدن او در این دنیا و دل او در عالم افلاک غیر از خدا نجوید ، سخنی جز برای رضای او نگوید و راهی جز راه او نپوید تابرسد به قرب مولی و ببیند آنچه چشمی ندیده وگوشی نشنیده. .