🎙تعریف یا تنقیص ۱) ظرفیت انسان کامل در ادراک وحی: انسان کامل (مثل پیامبر اسلام) صرفاً گیرنده‌ی منفعل وحی نیست، بلکه به واسطه‌ی ظرفیت وجودی خود، توان درک مستقیم حقیقت را دارد. انکار این توان، به نوعی محدود کردن فیض الهی است. ۲) نقش وسائط در فرآیند نزول وحی: واسطه‌هایی چون جبرئیل در انتقال وحی نه نشانه‌ی ضعف خداوند، بلکه تجلی نظم و نظام‌مندی در دستگاه آفرینش‌اند. استفاده از واسطه، منافاتی با توحید ندارد. ۳) نگاه ما به قرآن تعیین‌کننده‌ی درک ما از اعجاز آن است: اگر از زاویه‌ی معرفتی و وجودی به قرآن بنگریم، اعجاز آن امری بدیهی و ذاتی خواهد بود؛ اما اگر نگاه ما تجربی و اثبات‌محور باشد، ناچار به اثبات اعجاز با روش‌های بیرونی خواهیم بود. ۴) تعریف حقیقی از قدرت الهی: قدرت خداوند در آن است که بتواند موجودی را بیافریند که خود بتواند حقیقت را دریابد و بیان کند. این مشارکت انسان در فرآیند دریافت معنا، نه تنها کاستن از جایگاه الهی نیست، بلکه تجلی قدرت و حکمت اوست. ۵) توحید به معنای نسبت دادن کل هستی به خداوند است، نه نفی علل و وسائط: در نظام توحیدی، همه‌ی اسباب و پدیده‌ها، شئون و مظاهر فعل الهی‌اند. نسبت دادن افعال به واسطه‌ها، در صورتی که واسطه را مستقل ندانیم، عین توحید است نه شرک. #فکر_عمیق l عضو شوید 👇 @shiravi_ir