🎙سفره کفر یا شکر ۱. جایگاه فعلی ما نتیجه کفران است، نه شکر: هر کجا که هستیم—از نظر اخلاق، عقیده، فرهنگ یا موفقیت—نتیجه‌ مستقیم کفران نعمت‌های الهی است، نه شکرگزاری. ۲. حق ما این نیست، اما دست ماست: حق واقعی ما بسیار فراتر از وضعیت فعلی‌ست، اما آنچه اکنون داریم، همان است که بر اساس عملکردمان دریافت کرده‌ایم. ۳. حق واقعی ما در تغییر است: تنها راه رسیدن به جایگاه شایسته، تغییر کردن است؛ یعنی رشد اخلاقی، فکری و رفتاری. ۴. جهان به نیت و عمل ما واکنش می‌دهد: هستی بی‌اثر نیست. اندیشه و نیت و رفتار ما در جهان اثر دارد و پاسخ هستی را به دنبال دارد. ۵. انسان نمی‌تواند جلوی درخشش خودش را بگیرد: اگر کسی قدمی به سوی رشد بردارد، هستی فوراً پاسخ می‌دهد و کمال او به‌سرعت در او و اطرافش آشکار می‌شود. ۶. ما با دنیا معامله نمی‌کنیم، با خودمان می‌کنیم: دنیا ارزشی ندارد. ما در هر انتخاب، خودمان را می‌فروشیم یا بالا می‌بریم. ارزش از نیت و عمل ما می‌آید، نه از موقعیت دنیایی. ۷. بقیه‌ی ما، خداست: آن بخشی از وجودمان که هنوز بالفعل نشده و در آینده باید ظهور یابد، همان "بقیه‌ی ما"ست، و آن حقیقت نهایی چیزی جز خدا نیست. ۸. هستی ابتدا و انتها ندارد: نمی‌توان برای هستی نقطه‌ شروع یا پایان فرض کرد. چون بی‌نهایت است، ما هم در این بی‌نهایت فرصت برای رشد داریم. ۹. هر لحظه می‌تواند نقطه‌ آغاز باشد: در این مسیر بی‌پایان، هر لحظه که ما بخواهیم، می‌تواند تبدیل به آغاز درخشیدن و رشد حقیقی ما شود. #سلوک_و_اخلاق #فکر_عمیق l عضو شوید 👇 @shiravi_ir