1/ 🔴ایا در بدبینانه ترین حالت با نابودی همه ی زیرساخت های سازمان انرژی اتمی غنی سازی ایران متوقف خواهد شد؟
#بسیار_مهم
طبق برآورد‌های اطلاعاتی سازمان‌های جاسوسی غربی که در دوم فروردین ماه به رسانه‌های غربی در انگلیس درز داده شد سپاه پاسداران اجزای مهم و مرتبط با ساخت بمب هسته‌ای را در سایت‌های مخفی خود پنهان کرده است، از جمله سانتریفیوژ‌ها و وسایل مرتبط با آن تا بتواند در صورت نیاز اورانیوم را تا غنای 90 درصد که برای سلاح هسته‌ای کار برد دارد، غنی کند.
در واقع می‌‌توان این استنباط را کرد که ایران دارای یک پروژه غنی سازی به موازات غنی سازیی که به صورت روتین در حال حاضر در جریان هست، میباشد، تا در صورت لزوم، در کمترین زمان ممکن، امکان تولید بمب هسته‌ای در قالب پدافند هسته‌ای را داشته باشد، که البته این مساله با کسب تجربه ایران در آزمایشات تست آغازگر نوترونی که بین سال‌های 2000 تا 2003، به خصوص در سایت پارچین و مریوان در آباده در استان فارس رخ داد، همخوانی دارد.
در واقع همه چیز برای یک بمب تاکتیکی هسته‌ای بر اساس شکافت هسته‌ای مهیا است، تنها عضو مانده همان اورانیوم غنی شده است! اگر چنین خبری صحت داشته باشد، مایه مباهات است، بخصوص با در نظر گرفتن برنامه عریض و طویل هسته‌ای اسرائیل که بی شک یک خطر بالا قوه برای منطقه و بخصوص ایران محسوب می‌‌شود.
چشمه نوترونی یکی از اجزای اصلی بمب‌های هسته‌ای است که به نظر می‌رسد ایران نیز در اوایل سال 2000 تا اواخر سال 2003 میلادی در سایت نظامی پارچین روی آن کار کرده است. چشمه نوترونی آغازگر زنجیره هسته‌ای در بمب‌های هسته‌ای است. این منبع نوترونی اگر دوترید اورانیوم (UD3) باشد، از اورانیوم و دوترون تشکیل شده است که در این‌جا اورانیوم نقش حامل دوترون‌ها را بازی می‌کند. از آن‌جایی که دوترید اورانیوم از نیمه عمر طولانی‌ای برخوردار است، یک گزینه‌ی مناسب نسبت به سایر منابع برای تولید نوترون در بمب‌های هسته‌ای به حساب می‌آید. در طراحی ادعایی از بمب هسته‌ای ایران، این منبع نوترونی در مرکز بمب هسته‌ای قرار گرفته و با اورنیوم 90 درصد غنی شده پوشیده شده است.
آغاز یک زنجیره هسته‌ای نیاز به آزاد سازی نوترون‌ها دارد. برای اینکه نوترون‌ها بتوانند آزاد بشوند، هسته (قلب بمب که از اورانیوم غنی شده است) و دوترید اورانیوم که درون هسته است، توسط مواد انفجاری که در لایه بیرونی قلب بمب قرار دارند و منفجر می شوند، به شدت فشرده شده و این باعث می شود که دوترون ها با هم همجوشی کنند که در این پروسه، نوترون‌ها آزاد می شوند. در گام بعدی این نوترون ها، هسته‌های اورانیوم 235 را می شکافند و به سبب آن انرژی زیادی در مقیاس نانو ثانیه آزاد می شود.
اما پیش از آنکه بتوان این منبع نوترونی را در درون بمب قرار داد، برای اطمینان بالا از عملکرد بمب، نیاز به حساب‌های دقیق و آزمایشات گسترده میباشد که بتوان جریان تولید شده نوترون‌ها را حساب کرد و سنجید. لازم به ذکر است که سنجش نوترون‌های آزاد شده از دوترید اورانیوم یکی از سخترین سنجش‌ها در پیش ساخت یک بمب هسته‌ای است. دانستن تعداد نوترون‌های آزاد شده و زمان دقیق آزادی آنها از جمله کلیدی‌ترین مسائل تحلیلی می باشند. همچنن از نظر سنجش هم با مشکلات زیادی روبرو هستیم زیرا تعداد کمی نوترون‌ها آزاد می شوند که به دلیل نویز موجود در دستگاه‌های کشف الکترونیکی، سنجش دقیق را سخت می کند، بماند که به چه مسائل امنیتی، حفاظت جانی و زیر ساخت‌های مناسب قبل و بعد از آزمایش هم باید در این گونه سنجش‌ها توجه بشود.
طبق برآورد‌های اطلاعاتی غربی (صحت این برآورد‌ها را تائید نمی کنیم!) به نظر می‌رسد که ایران پس از سال 2003 همچنان دست کم حساب‌ها و شبیه سازی‌های مربوط به منبع آغازگر نوترونی را انجام داده و همچنان مشغول تحقیق و تولید منبع دوترید اورانیوم میباشد، در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد که به دلایل ایمنی و جلوگیری از آلودگی ناشی از اورانیوم در حین آزمایش از دوترید تیتانیوم (TiD2) استفاده می شود. یکی از دلایلی که آژانس انرژی اتمی پس از بازدید از چند سایت هسته‌ای یا نیمه هسته‌ای نظامی ایران در چند ماه قبل و کشف پارتیکل‌های اورانیوم از ایران با پافشاری تقاضای توضیحات بیشتری کرده (که این روز‌ها هم در رسانه‌های غربی قابل مشاهده هستند)، می تواند مربوط به این گونه آزمایشات پیش و یا بعد از سال 2003 باشد! همچنین گفته می شود که پاکستان نیز در بمب‌های هسته‌ای خود از این گونه آغاز گرها بهره می برد و حتی طرحی از بمب هسته‌ای را به ایران فروخته است، که البته لزوما با طرح خود ایران تطابق ندارد.
منبع:@T_neutrino
➖➖➖➖➖➖➖➖
@shomareshmakooszohor