♦️مرحوم آیت الله العظمی ... 🔹چند روز پیش در یکی از کتابخانه ها از مسئول آنجا شنیدم که می گفت: «پس از وفات یکی از روحانیون، کتابهای شخصی ایشان را به کتابخانه اهدا کردند. این امر متداول است چون کتاب ها فایده چندانی برای وراث ندارد. ما به احترام اهداکنندگان، نام هر کدام را در تابلوی مخصوص اهداکنندگان کتابخانه ثبت می کنیم. فرزندان مرحوم، تأکید کردند که نام پدرشان را حتما با وصف آیت الله "العظمی" ثبت کنیم اگرچه او در زمان حیات خود به "آیت الله" مشهور بود. مهری که بر کتاب ها زده شده بود نیز چیزی غیر از "آیت الله" نداشت.» 🔹برای من خیلی جالب بود که این القاب حتی بعد از فوت انسان همچنان اهمیت دارد و عده ای صرفا بخاطر انتساب به آن شخص، هر کاری برای بزرگتر نشان دادن او خواهند کرد. 🔹پیغمبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) اصحابی داشتند که توصیه های ویژه ای به آن ها می کردند. این توصیه ها متناسب با شخصیت و کارکرد آن ها بود. گاهی یک شخص به دلیل جنبه های مدیریتی و اجتماعی، در معرض رهبری و اداره جامعه قرار می گرفت و ایشان برای حفظ او از آلودگی های دنیا، دستوراتی را در همین زمینه به او می دادند. یکی از این شخصیت ها حضرت سلمان فارسی (ره) بود. 🔹مرحوم ابن فهد حلی در کتاب عده الداعی و نجاح الساعی به عهدی بین پیغمبر اکرم(ص) و حضرت سلمان اشاره می کنند و در احوال او پیش از مرگ می نویسند: «سلمان فارسی به هنگام مرگش آه حسرتی کشید از او پرسیدند: ای ابا عبد الله! برای چه تأسف می خوری؟ فرمود: از دنیا تأسف نمی خورم، ولی رسول خدا (ص) با ما عهد کرد و فرمود: باید زاد شما به اندازه زاد سواری باشد، می ترسم که از آن حد تجاوز کرده باشم و در کنار من این همه اثاثیه موجود است. به اثاثیه خانه اش اشاره کرد. و اثاثیه خانه وی عبارت از یک مسند (و یا جامه) و شمشیر و کاسه چوبی بود.» ✳️ تصویر زیر مربوط به قبر حضرت سلمان است و شعری که بر آن درج شده را حضرت امیر(ع) با دست خود بر مزار او نوشتند. او بر عهد خود باقی ماند. (هنیئاً له) #ملاحظه #روایت 💢پی نوشت: ماجرای فوت حضرت سلمان را در پست بعدی بخوانید👇 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 🔰ملاحظات و محاکمات (دستنوشته های سید مجتبی جواهری) 💠 @sm_javaheri