خیلی ممنون از اینکه نقطه سوالم رو صحیح متوجه شدید و پاسخ دادید فقط یه تعارض ظاهری نسبت به توضیحتون نسبت به سوال اول و دوم به ذهنم رسید عرض میکنم بفرمائید در سوال اول اشاره کردید که باید حد متوسط جامعه مورد لحاظ قرار بگیرد و افراد در خرج و برج هاشون این حد متوسط رو رعایت کنند اگر این گزاره رو یک دستورالعمل برای عموم جامعه فرمودید آنگاه با نکته ای که در پاسخ دوم فرمودید؛ افراد طبیعتا در یک طبقه اجتماعی خاص قرار میگیرند و با توجه به قرار گرفتن در آن طبقه مجموعه ای از نیازها برای اونها تعریف می شود در تعارض قرار می گیرد. نقطه تعارض این هست که اگر شخص با توجه به قرار گرفتن در طبقه اجتماعی متمول نیازهایی هم که دارد به مراتب از متوسط جامعه بالاتر است تکلیف چیست یعنی اگر سفر خارجی سالیانه، ماشین میلیاردی، خانه ی چند صد میلیاردی جزء موونه های اوست حق اظهار آن را دارد یا خیر اگر حق اظهار قائل بشیم در حقیقت اشرافیگری رو پذیرفتیم اگر اجازه اظهار به دلیل اشرافیگری ندیم شخص متمول رو محدود کردیم و اجازه تامین موونه زندگی رو به اون ندادیم. سوال دومی که پرسیدم در حقیقت میخاستم به همین برسم که آیا می شود یه حدی رو به عنوان غایت نیاز آخرین طبقه بیان کرد و بیش از آن رو نیازسازی بی جهت دانست یا خیر؟