ممنونم از پاسختون. میشه اینطور گفت؟ که اگه ملاک دخالت منطق در علوم رو جلوگیری از خطا در تفکر بدونیم و خطا هم اصابت با غیر واقع معنا کنیم اون موقع در علوم اعتباری، یا واقعی نداریم که تطابق مطرح باشه مثل نحو و یا اگه اعتبار معتبِر مستند به مصالح واقعی باشه مثل فقه، کشف ملاک واقعی حکم قریب به مُحاله. پس در هر دو صورت خطا (به معنای عدم تطابق با واقع ) نداریم و منطق حق دخالت نداره البته میشه با تغییر معنای خطا و تبدیلش به «عدم انتظام بین المسائل یا همون تناقض درون علمی» مشکل رو برطرف کرد و اون موقع به منطق حق دخالت داد تا از تناقضات بین گزاره ها و مسائل اون علم جلوگیری کنه.