🔹آن حضرت تنها زمامداری است که پس از رحلت پیامبر، به‌طور کامل بر سیره نبوی پایبند ماند و قوانین اسلامی را بدون تغییر اجرا نمود. در میدان‌های نبرد چون بدر، احد، خندق، خیبر و حنین، فداکاری‌های حضرت علی (ع) بی‌مانند بود و تاریخ گواهی می‌دهد که اگر جانفشانی‌های او نبود، دشمنان اسلام، نور نبوت را خاموش می‌کردند. 🔹ساده‌زیستی حضرت علی (ع) زبان‌زد است. حتی در دوران خلافت، زندگی او تفاوتی با نیازمندان نداشت و خود برای امرار معاش به کار کشاورزی و حفر قنوات می‌پرداخت. ایشان معتقد بود حاکم جامعه باید زندگی‌ای داشته باشد که موجب تسلی دل فقرا گردد، نه مایه حسرت آنان. 🔹از نظر اخلاق و رفتار، علی (ع) با وجود شجاعت بی‌نظیر، از عطوفت، رأفت و جوانمردی برخوردار بود. در جنگ‌ها، به زنان و کودکان آسیبی نمی‌رساند و فراریان را تعقیب نمی‌کرد. نمونه بارز این رفتار، باز کردن مسیر آب بر دشمن پس از بازپس‌گیری شریعه فرات در جنگ صفین بود. 🔹از لحاظ علم و معرفت، حضرت علی (ع) جایگاهی بی‌بدیل دارد. او به نشر علم اهمیت می‌داد و جهل را بزرگ‌ترین درد می‌دانست. توجه او به آموزش، حتی در بحبوحه جنگ جمل که به پرسش عربی درباره توحید پاسخ داد، نشان از اولویت علم در نگاه ایشان دارد. حضرت علی (ع) نخستین کسی است که پس از پیامبر (ص)، با تفکر فلسفی و استدلال آزاد سخن گفت و قواعد نحو عربی را برای حفظ قرآن پایه‌گذاری کرد. 🔹سخنان و نامه‌های به‌جامانده از آن حضرت، سرشار از معارف الهی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی است و گواهی است بر حدیث نبوی: «أنا مدينة العلم و عليّ بابها» (من شهر علمم و علی دروازه آن است) 🔹شخصیت حضرت علی (ع) از چنان عظمت و ابعادی برخوردار است که نه در توصیف می‌گنجد و نه تاریخ نظیری برایش سراغ دارد. 👈(برگرفته از: علامه طباطبایی، تعالیم اسلام، ص ۱۶۲ به بعد) 💠@sobh_iran