« سناریو » 🔻 پرده اول : دشمن که تا دیروز محل اصابت ها و آثار تخریب را به شدت سانسور میکرد، در یک خط رسانه ای جدید نقاط ضربه و تخریب را پوشش میدهد و چند مقام رسمی خبر از رو به پایان بودن ذخایر موشکی دشمن میدهد . این اقدام برای القای حس مصنوعی شکست زودهنگام دشمن و ضعیف شدن آن است؛ تا ناظر بیرونی به این جمع بندی برسد که نقطه خوبی برای پایان جنگ است . 🔻 پرده دوم : او میانجی گرهایی را سراغ ایران میفرستد و دستگاه دیپلماسی به مذاکره می رود . 🔻 پرده سوم : دغدغه مندان و مومنین و علاقه مندان به انقلاب با کلید واژه بر سر نیروی مذاکره کننده فریاد میزنند که چرا پای میز مذاکره رفته ای و به جزییات بی اهمیت در مورد رفتار او میپردازند و خط مذاکره و صلح را تبدیل به یک نقشه داخلی میکند . 🔻 پرده چهارم : ناگهان موج بمب گزاری شروع میشود و حملات دشمن به سمت مردم عادی میرود و تعداد تلفات و میزان خسارتها افزایش پیدا میکند. در این میان ممکن است آمریکا هم وارد نقش آفرینی فعال در جنگ شود . 🔻 پرده پنجم : ناظر توده ای کم تحلیل فرصت صلح را به واسطه افرادی که یک ماموریت آخرالزمانی دارند و عقلانیتشان فقط شهادت است نه زندگی برباد رفته میبیند . ناظری که با خط غلطی از بعضی دانشگاهیان عقلانیت را در پذیرش صلح قبل از ورود آمریکا می داند . ناظری که در دنیای موازی رسانه ای او هر روز لانچرهای هسته ای آماده شلیک هستند . 🔻 پرده ششم : کنش گر های سیاسی وابسته به دشمن خود را نماد عقلانیت صلح گرا میکنند و شعارشان «ادامه زندگی برای همه» میشود . 🔻 پرده هفتم : دوگانه عاقلانه متجاوز-وطن دوست که بالاترین سطح انسجام اجتماعی را ایجاد کرده بود، تبدیل به دوگانه هیجانی جنگ-صلح با درخواست مذاکره تبدیل میشود . 🔻 پرده آخر :پایان تراژیک این سناریو این است، در میانه جنگ گسل اجتماعی عمیق ما را به سمت پذیرش صلح تحمیلی و قبول جام زهر میبرد. 📌 پی نوشت: دال برای فریاد زدن بر سر اتحادیه اروپا، انگلیس، فرانسه، آلمان، ژاپن و بعضی مجامع بین المللی بود که خواهان پایان بی قید و شرط درگیری ها در این نقطه بود، نه برای فریاد زدن بر سر نیروی خودی در میانه ی جنگ . ⛔️ با قصد قربت پازل دشمن را کامل نکنیم . ✍ محمد امیری طیبی @Mohammad_AmiriTayebi