🏴 قال الامام علی بن موسی الرضا علیه‌السلام:
كانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِذَا دَخَلَ شَهْرُ اَلْمُحَرَّمِ لاَ يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ اَلْكِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ اَلْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ هُوَ اَلْيَوْمُ اَلَّذِي قُتِلَ فِيهِ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.
🏴 امام رضا علیه‌السلام فرمود:
پدرم را شيوه این بود كه چون محرم می‌شد خندان دیده نمی‌شد و اندوه بر او غالب بود تا ده روز اینچنین می‌گذشت. چون روز دهم می‌شد آن روز مصيبت و حزن و گريه‌اش بود و مي‌فرمود:
اين روزی است که حسين (علیه‌السلام) در آن كشته شد.
📚 الأمالی (للصدوق) ج ۱، ص۱۲۸.
🆔 @ss_alavi_ir