تبیین منظومۀ فکری رهبری
ولايت، يعنى حاكميت و سرپرستى در جامعه اسلامى، طبیعتاً چيزى جدا از ولايت و سرپرستى و حكومت در جوامع د
اقامه دين، وظيفه ‎است. حاكميت دين، هدف مهم همه اديان است؛ «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ». قيام به قسط، قيام به عدل و حاكميت الهى، هدف بزرگ اديان است. اصلاً ائمه ما "عليهم‌الصّلاه‏‌والسّلام" تمام زجر و مصيبتشان به خاطر اين بود كه دنبال حاكميت الهى بودند؛ و الا اگر امام صادق و امام باقر "صلوات‌الله عليهما" یک‌گوشه مى‌نشستند و چند نفر دور خودشان جمع مى‌كردند و فقط يك مسئله شرعى مى‌گفتند، كسى به آن‌ها كارى نداشت. خود امام صادق در يك حديث مى‌فرمايد: «هَذَا أَبُو حَنِيفَةَ لَهُ أَصْحَابٌ وَ هَذَا الْحَسَنُ الْبَصْرِيُّ لَهُ أَصْحَاب‏»؛ ابوحنيفه اصحاب دارد، حسن بصرى اصحاب دارد. پس، چرا به آنها كارى ندارند؟ چون مى‌دانند كه آن حضرت داعیه امامت دارد؛ اما آن‌ها داعیه امامت نداشتند. @t_manzome_f_r مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری