چیزی كه امام را وادار می‌کرد كه علی‌رغم همه‌ی این حرف‌ها، امید را از دست ندهد و به حركت خود ادامه دهد، انجام تکلیف الهی بود. او معتقد بود كه این انقلاب را یك دست غیبی هدایت و پشتیبانی می‌كند و ما نباید به دنبال نتیجه‌ی كار خود باشیم... بارها ایشان می‌فرمود كه ما كار را برای رساندن به «نتیجه» نمی‌كنیم، بلکه مأمور به انجام «تکلیف» هستیم... آن‌كس كه برای انجام تکلیف كار می‌كند، پیروزیش به این نیست كه به مقصود خود دست پیدا كند، بلکه زمانی احساس پیروزی می‌كند كه موفق شود به تکلیفش عمل كند. ۱۳۶۸/۰۳/۱ #کتاب_پنجم_سیر_مطالعاتی #کتاب_امام_خمینی #صفحه ۳۵ @t_manzome_f_r مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری