اگر علماى اسلام قبول مى‌كنند كه قرآن فرموده‎است: «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّه» پيامبر نيامد كه نصيحتى بكند، حرفى بزند، مردم هم كار خودشان را بكنند و به او هم احترامى بگذارند؛ آمد تا مورد اطاعت قرار بگيرد، جامعه و زندگى را هدايت كند، نظام را تشكيل بدهد و انسان‏‌ها را به سمت اهداف زندگى درست پيش ببرد. اگر علماى اسلام قبول دارند كه قرآن كريم مى‌فرمايد: «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ»، اقامه قسط و عدل و رفع ظلم و ايجاد زندگى صحيح براى بشر، هدف اديان است، پس بايد حركت به سمت حاكميت اسلام باشد و حاكميت اسلام در كشورها و جوامع اسلامى، امرى ممكن است. #کتاب_سوم_سیر_مطالعاتی #کتاب_ولایت_فقیه #جلد‌دوم_فصل_اول @t_manzome_f_r مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری