مکتب سیاسی امام دارای شاخص‌هایی است... یکی از این خطوط این است که در مکتب سیاسی امام، معنویت با سیاست در هم تنیده است. در مکتب سیاسی امام، معنویت از سیاست جدا نیست؛ سیاست و عرفان، سیاست و اخلاق. امام که تجسم مکتب سیاسیِ خود بود، سیاست و معنویت را باهم داشت و همین را دنبال می‏کرد؛ حتّی در مبارزات سیاسی، کانون اصلی در رفتار امام، معنویت او بود. همه‏‌ی رفتارها و همه‏‌ی مواضع امام حول محور خدا و معنویت دور می‏زد. امام به اراده‏‌ی تشریعی پروردگار اعتقاد و به اراده‏‌ی تکوینیِ او اعتماد داشت و می‏دانست کسی که در راه تحقق شریعت الهی حرکت می‏‌کند، قوانین و سنت‏‌های آفرینش کمک‏‌کار اوست. او معتقد بود که: «و للّه جنود السّماوات و الأرض و کان الله عزیزاً حکیما». امام قوانین شریعت را بستر حرکت خود می‏‌دانست و علائم راهنمای حرکت خود به‏‌شمار می‏‌آورد. حرکت امام برای سعادت کشور و ملت، بر مبنای هدایت شریعت اسلامی بود؛ لذا «تکلیف الهی» برای امام کلید سعادت به حساب می‏آمد و او را به هدف‌های بزرگِ آرمانی خود می‏‌رساند. #کتاب_پنجم_سیر_مطالعاتی #کتاب_امام_خمینی @t_manzome_f_r مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری