بسترسازی برای اعتراض یا مردم‌سالاری؟ ▫️عده‌ای از آقایانِ مسئولِ دغدغه‌مند و خیرخواه، که البته نه درست می‌دانند که مسائل اخیر، اعتراض مردمی بود، یا اغتشاش داخلی بود، یا پروژۀ خارجی برای تجزیۀ ایران بود، یا فتنه بود یا... آمدند سریع اعلام کردند که آقا ما بزودی مجاری اعتراضات مردمی را در کشور فراهم می‌کنیم. ما چند خیابان یا چند نقطۀ معین را جهت شنیدن صدای مردم، آماده‌سازی می‌کنیم، ما... عده‌ای هم خوششان آمد و کف و سوت زدند. عده‌ای هم طلبکارانه گفتند: چرا اینقدر دیر؟ چرا حالا بفکر افتادید؟ حتما باید کشور را به فنا بدهید که صدای مردم شنیده شود؟! ▫️حالا واقعاً مشکل کجاست؟ مشکل نبود فضا برای اعتراضات مردمی است؟ نه. مشکل حضور کمرنگ مردم در دولت - به معنای حاکمیت - است. مشکل بی‌توجهی همین آقایان به «سالار» بودن مردم است. مشکل کنار زدن مردم در ساحت «تصمیم‌سازی»، «تصمیم‌گیری» و «اجرائیات» است. مشکل در نامحرم بودن مردم و عدم شفافیت است. مشکل در نگاه قیّم‌مآبانه آقایان نسبت به مردم است. مشکل آنجاست که فراموش‌مان شد که مردم رئیس‌اند و مسئولین خادم. فراموش‌مان شد که اگر آقایان به نان و آبی رسیدند از صدقه‌سر مردم است. ▫️آقایان عجله نکنید، لازم نیست بستر اعتراض مردمی را بوجود بیاورید، بیایید سالار بودن مردم را بفهمید و باور کنید. بیایید محضر مردم و ببینید آنها چه می‌گویند. بیایید به ریاست و سیادت مردم گردن نهید. فکر کردید هنر است که به مردم بگویید: ما لطف می‌کنیم و اجازه می‌دهیم صدایتان به ما برسد! مگر بناست کار را به جایی برسانید که مردمِ سالار بیایند با اعتراض حق‌خواهی کنند؟! چرا باید کار به اعتراض کشیده شود؟ چرا باید مردم با اعتراض به مقصود خود برسند؟ ساختار معیوب است یا مسئول؟ یا هردو؟ ▫️اگر راست می‌گویید بیایید این حرف‌ها را بشنوید و عمل کنید: ۱. خطاب به همه‌ی مسئولین محترم کشور [می‌گویم]: هر جایی که مسئولین کشور توانایی‌های مردم را شناختند و به کار گرفتند، ما موفق شدیم. هر جایی که ناکامی هست، به خاطر این است که ما نتوانستیم حضور مردم را در آن عرصه تأمین کنیم. ما مسائل حل نشده کم نداریم. در همه‌ی مسائل گوناگون کشور، مسئولین باید بتوانند با مهارت، با دقت، با ابتکار، راه‌هائی را برای حضور مردم پیدا کنند - همچنان که در عرصه‌ی بسیار دشوارِ جنگ این اتفاق افتاد، راه باز شد؛ کسانی توانستند راه را باز کنند - تا هر جوانی، هر پیری، هر مردی، هر زنی که بخواهد در این کار بزرگ شرکت کند، راه برایش باز باشد. در زمینه‌های گوناگون هم می‌شود، در اقتصاد هم میشود. اقتصاد کشور، تولید کشور می‌تواند به وسیله‌ی همت مردم، با پول مردم، با ابتکارهای مردم، با انگیزه‌های مردم، چندین برابر شکوفائی پیدا کند. سیاست‌های اصل ۴۴ را که ما تدوین کردیم، بر اساس همین نکته بود. بیانات در اجتماع بزرگ مردم کرمانشاه‌ ۱۳۹۰٫۰۷٫۲۰ ۲. شما [دولت‌تان را] می‌گویید «دولت مردمی»؛ دولت مردمی فقط به این نیست که بروید میان مردم؛ این کار لازم است امّا کافی نیست؛ باید بتوانید مشارکت مردم را در کارهای گوناگون و بخشهای گوناگون جلب کنید. من قبلاً هم یک وقتی گفته‌ام این را، ظاهراً در جمع شما شاید گفتم که بنشینید کیفیّت جلب مشارکت مردم را برنامه‌ریزی کنید، تعریف کنید که چه جور میشود مشارکت مردم را جلب کرد؛ چه در زمینه‌های مالی و اقتصادی، چه در زمینه‌های سیاسی، چگونه میشود از فکر مردم و از نظر مردم استفاده کرد در بخشهای مختلف. این برنامه‌ریزی میخواهد. در این نامه‌های گوناگونی که از طریق ارتباط مردمی یا غیر آن به ما میرسد، گاهی یک پیشنهادهایی هست که انسان میبیند پیشنهادهای بسیار خوبی است؛ یک آدمی که اصلاً نمی‌شناسیم چه کسی است، در یک موردی یک پیشنهادی دارد، یک نظری دارد، این نظر را می‌دهد، گاهی بسیار کارگشا است. [ببینید] چگونه می‌توانیم از اینها استفاده کنیم. بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت ۱۴۰۱٫۰۶٫۰۸ ۳. [مسئولین] یک سازوکاری را پیش بگیرند که بتوانند از این نظرات مردمی استفاده کنند که در حقیقت مردم را در تصمیم‌سازی‌های دستگاه‌های مسئول کشور شریک کنند؛ این یک. و برای این هم که از ظرفیّت‌های مردمی هم در عمل چگونه بایستی استفاده کرد، ساز و کار درست کنند که مردم را در اقدام هم شریک کنند. کسان زیادی هستند که مایلند به دولت در بخشی از کارها کمک برسانند و کمک کنند؛ راهش باید مشخّص بشود که طریقه‌ی اتّصال کمک مردمی مثلاً به این بخش این است؛ اینها را باید بنشینند فکر کنند؛ اینها احتیاج دارد به فکر کردن، مطالعه کردن و مانند اینها. بیانات در ارتباط تصویری با مردم قم ۱۴۰۰٫۱۰٫۱۹ @fakhrian_ir