دختران سوخته و دخترانِ جهان‌ساز خم می‌شد و دست دخترش را می‌بوسید. با القاب زیبا صدایش می‌زد. او را در آغوش می‌گرفت و نوازش پدرانه می‌کرد. وقت سفر، آخرین نفر با او خداحافظی و در برگشت، اول به او سر می‌زد. پیغمبر را می‌گویم. چقدر فاطمه‌اش را تکریم می‌کرد! موسی بن جعفر نیز همینطور. به دخترش می‌فرمود: فداها ابوها. پدرش فدایش شود. کرامت، گرانیگاه تربیت اولیای الهی، خصوصا نسبت به دختران است. آنکه از کرامت برخوردار است، کریم است. کریم بزرگ می‌اندیشد. کریم، لئامت نشان نمی‌دهد. کریم آلوده نمی‌شود، در حداقلی‌ها نمی‌ماند. چشم به آسمان دارد و جهان انسانی. اگر بناست جهان را بسازیم، باید «کرامت» انسان‌ها، خصوصاً دختران را دریابیم. اثرگذاری اجتماعی دختران، که بعدها زن می‌شوند و مادر، از همۀ دیگران بیشتر است. جامعه‌ای که دخترانش از کرامت برخوردارند، سربلند است و پیشران و جهان‌ساز. در حقیقت، جوامع را خانواده‌ها و خانواده‌ها را زنانی که تا دیروز دختر بوده‌اند می‌سازند. سرمایه‌گذاری بر روی دختران، هزینه نیست که همه‌اش سود است. غربِ سوخته، دختران و زنانش را بی‌اعتبار و بی‌کرامت کرد که سوخت. غرب، سوخت و دودِ سوختنش به آسمانِ جهان رفت، چون چشمش را بر کرامت بست، بر کرامت دختران و زنان و مادران. هر روز با بهانه‌ای، تیشه به ریشۀ نهال جامعه‌اش زد. روزی با آزادی از نوع مشمئز کننده‌اش، روزی با تشویق زنان به مشاغل سخت، روزی با اختلاط زن و مرد، روزی با تفکر منحوس فمنیسم و روزی با بردگی جنسی و روزی با «زن‌حیوانی». آری غرب سوخت چون دختران و زنان را سوزاند. آنها را سوزاند تا در پرتو آتش آنها خود در سرمای سخت جهان پُر از تعارض منافع، چند روزی بیشتر بچرد و بخورد و نشخوار کند. اما امروز دود سوزاندن آن ریحانۀ هستی، اول در چشم خودشان رفت. اول این آتش، خرمن دامن خودشان را گرفت و اکنون دیگر نه راه پیش برایشان مانده و نه پس. اما در ایران بعد از انقلاب ما، نه. ما سخت تکیه بر کرامت زنان و دختران‌مان داریم. ما قدر این گوهران را می‌دانیم. ما دیدیم که در نهضت اسلامی ما، این زنان و مادران چگونه همسران و فرزندان خود را به معرکۀ نبردِ دیو و دد با پری‌‌روها و پری‌خوها فرستادند. ما با چشمان خود دیدیم که چه‌سان تکه‌های وجودشان را به خاطر هدف، به مقابلۀ با گلوله‌ها فرستادند و شاهد پرپر شدن عزیزان‌شان بودند. ما دیدیم که خودشان در نهضت و انقلاب، و از ابتدای انقلاب تاکنون، چگونه در خط مقدم نبرد سخت و نرم ماندند و جهاد کردند و سنگرها را خالی نکردند. اگر نهضت پیروز شد، زنان ما سهم‌شان از همه در این پیروزی بیشتر بود. اگر جنگ را بردیم، در این پیروزی اول وام‌دار شیرزنان ایرانیم. اگر در نبردهای پی‌ در پیِ فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اکنون ترکیبی، انقلاب یکی پس از دیگری کتل‌های پرپیچ‌وخم را پشت‌سر گذاشت، چون این زنان و دختران بودند که با دست قدرت خود، این قطار را به جلو راندند. اگر امروز ایران، از عمق راهبردی منطقه‌ای و بین‌المللی برخوردار است، زنان و دختران سهم‌شان در این، بیش از دیگران است. به مناسبت سالروز بزرگداشت مقام حضرت معصومه علیهاالسلام و روز دختر @fakhrian_ir