برشی از کتاب خصوصیت یک کار تشکیلاتی این است که فرد باید خودش را در جمع حل کند، گم کند؛ که این گم‌کردن عین بازیافتن به نحو درست است. چیزی کم نمی‌شود از آدم، چیزها افزوده می‌شود. مثل لیوان آبی که توی آن یک حبه قند می‌اندازید. یک حبه قند که چیز مشخصی است وقتی در آب می‌اندازید تشخص خود را از دست می‌دهد اما هیچ چیز آن از بین نرفت و در تمام اجزای این آب حل می‌شود. این شکل درست تشکیلات است. @t_manzome_f_r