۱۰۳ هیچ وقت با مردم همدلی نداشـتند! یک وقت شاید به بعضـی از آقایان این قضیه را دوستانه گفته باشم که در سال‌هاي اول انقلاب که شور و هیجان وجوشـش عجیبی وجود داشت، با یکی از این شـعراي سابق صحبت می‌کردم. او حقاً آدم بی‌ارزشی بود و ثابت کرد که از لحاظ ارزش‌هاي انسانی و اجتماعی و معنوي و تاریخی، واقعاً بی‌ارزش است. افرادي هم چون او، نه پس از پیروزي انقلاب، که در دوران مبـارزات مردم هم نشان دادنـد که خیلی سـبک وکم وزن هسـتند؛ هر چنـد طبع شـعرشان بعضاً خوب بود. من به او گفتم: الان واقعـاً انتظـار مردم و انقلاب و کشور از شـما، این است. او به من گفت: ما فکر می‌کنیم که شاعر بایستی بر سـلطه باشـد، نه با سلطه! این، معیاري شـده بود که باید بر سـلطه بود، نه با سـلطه. یعنی اگر پیامبر "صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم" یا امیرالمؤمنین "علیه‌السلام" هم در رأس کار بودند، آدم باید به آن‌ها بد بگوید؛ چون باید بر سـلطه بود، نه با سـلطه! خود این معیار، نشان دهنده‌ي بیماري و عدم سلامت شخص است. من به او گفتم: اشـکالی نـدارد، شـما بر سـلطه بـاش. امروز ملت ایران، مجموعه‌ي مستضـعفی هسـتند که بـا سـلطه‌هاي ظـالم جهانی دارند می‌جنگنـد. سال‌ها به ما زور گفتند، قرن‌ها به ما سـتم کردند. بعد از قرن‌ها، این ملت سـري بلند کرده‌اند و با فداکاري و با خطر کردن، راهی را انتخاب کرده‌اند و دارند می‌روند؛ اما نمی‌گذارند، اذیت می‌کنند، روي مردم فشار وارد می‌آورند، واقعاً نامردمی می‌کنند و قوانین انسانی را زیر پا می‌گذارنـد. به او گفتم: این سـلطه است؛ با این سـلطه بجنگ. البته معلوم بود که آماده نیسـتند و نمی‌خواهند چنین کـاري را بکننـد؛ به خـاطر این‌که هیـچ وقت بـا مردم همـدلی نداشـتند. این آقایـانی که در آن دوران اختناق، داعیه‌ي مبارزه‌ي فرهنگی داشـتند، غالباً اهل مبارزه نبودنـد. ادعایشان یک دروغ و یک فریب بود، وسایل فریب هم آن روز در این جا فراهم بود، بعد هم همین‌طور ادامه پیدا کرد. بیانات در دیدار با شعراي سازمان تبلیغات اسلامی ۱۳۶۰/۱/۳۱ @t_manzome_f_r