#خاطرات_رهبر_انقلاب ۱۰۴
آن روز هر دل روشن و جان بیداري مصیبت زده شد.
هر جا مسلمانی آگاه از انقلاب و مسائل آن بود، خود را صاحب عزا شـمرد. پس در روي زمین جایی نماند که در آن دل‌هایی از این حادثه عظیم از اندوه لبریز نشود و انسان‌هایی از این فقدان بی‌جبران، به عزا ننشـینند. و اما ایران یک سر عزا خانه شد که در هر شهر و روستایش، شیون حسـرت بار از یکایک خانه‌ها سـرازیر شد و کوي و میدان وخیابان را پر کرد. هیچ کس نتوانست این جرعه درد را خاموش فرو برد.
از دلاوران میدان‌هاي نبرد تا مادران و پدرانی که غم شـهادت جوانانشان، نتوانسته بود گره عجز و اندوه برجبینشان بیفکند، تا بزرگ مردان عرصه علم و عرفان وسـیاست و تا یکایک آحاد این ملت عظیم‌القدر، همه و همه در این مصـیبت عظمی زار زار گریستند یا صدا به فغان بلند کردند، یا بی‌صبرانه بر سـر و سـینه زدند. مصیبت فقدان امام، همان به بزرگی امام بود و جز خدا و اولیائش کیست حـد و مرز این عظمت را بشناسـند؟ آن‌جـا که دل‌هـاي بزرگ بی‌تـاب می‌شونـد، آن‌جا که انسان‌هاي بزرگ دست و پا گم می‌کننـد، آن‌جا که صـحنه، از بی‌قراري میلیون‌ها و میلیون‌ها انسان پر است، کدام زبان و قلم است که بتواند نمایشـگر و صحنه پرداز گردد؟
من که خود قطره بی‌تابی در اقیانوس متلاطم آن روز و آن روزها بوده‌ام، چگونه خواهم توانست آن را شـرح کنم؟
زمان، یگانه خود را از دست داد و زمین گوهري یکدانه را در خود گرفت. پرچمدار بزرگ اسلام، پس از عمري مبارك که در راه اعتلاي اسلام سپري شـده بود، دنیـا را وداع کرد.
برگرفته از سـخنان مقـام معظم رهـبري. حـدیث ولایت،ج چهـارم، ص۲۳۸. پیام به مناسـبت اولین سالگرد ارتحال امام خمینی (رحمه‌الله) ۱۳۶۸/۳/۱۰
#خاطرات
#رهبر_انقلاب_اسلامی
#سید_علی_خامنه_ای
#تبیین
@t_manzome_f_r