چیستی دعا و جایگاه دعا کننده دعا در عین حال که دعاست یعنی درخواست یک موجود دانی و پست از یک وجود متعالی یعنی خدای سبحان است، جایگاه انسان نسبت به معبودش را هم مشخص می کند. دعا یعنی این حس که انسان خودش را در پایین ترین درجه هستی قرار دهد و از خداوند که در بالاترین درجه هستی قرار دارد درخواست کند. یعنی ای خدا که هستی را به پایین ترین ها می دهی و به آنهایی که مانند فرعون گردن فرازی می کنند اعتنا نمی کنی و هستی نمی دهی، چون با گردن فرازی خودشان را از هستی ساقط می کنند، به من عطا کن! دعا چنین جایگاهی دارد. دعا کننده باید حسش حس موجودی باشد که هیچ است و در مقابل هستی مطلق قرار گرفته و اوکه به درگاهش رفته، دارایی هست، علم وثروتش علی الاطلاق است. اگر انسان این حس را داشته باشد آیا به خودش اجازه می دهد حتی احتمال دهد دعایش مستجاب نمی شود؟ هیچ عاقلی چنین احتمالی نمی دهد که یک نیست مطلق که ما انسان ها هستیم از هست مطلق چیزی بخواهد و او جواب ندهد. به آیات قرآن نظری داشته باشیم: وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ ‏ و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو كه) من حتما (به همه) نزديكم، دعاى دعاكننده را هنگامى كه مرا بخواند اجابت مى‏كنم‏ و ما به او از رگ گردن و رگ‏هاى خونش نزديك‏تريم. نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريد این وعده خداست وعده خدا هم حق است. إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَق‏ @ostad_maleki @tahzibmm