#شخصی 🌎 گناه و سراب توبه طرف میگه ، الان گناه می کنم ولی بعدا که خلافم تمام شد ، توبه می کنم ! سوال : شما چه وقتی گناه می کنی ؟ جواب : وقتی شرایط گناه بوجود بیاید و من در تنگنا و سختی قرار بگیرم و نتوانم خودم را کنترل کنم ... پس توبه شما قبول نیست ، چون شما وقتی نیت توبه می کنی که دیگر کار از کار گذشته باشد و دیگر رغبت گناه هم در وجود شما وجود ندارد . پس انگار شما در آن لحظه سخت که باید اطاعت کنی اصلا توبه نکرده ای ، چون اگر دوباره همان حالات شوق و اشتیاق و عسر و حرج در شما پدید بیاید دوباره کارت را تکرار می کنی ! چون اگر تو می توانستی در مقابل خواسته و هوای نفست بایستی ، همان دم می ایستادی ، فرار تو و تعویق توبه به وقت بعدی نشان از ، شکست دوباره تو در آن موقعیت است . به عبارتی آن نقطه در وجود تو در تسخیر شیطان است . یا بهتر بگم شما در آن مکان و آن لحظه در مقابل اطاعت خدا کافر و مشرک هستی ! سوال : با عقوبت گناه و کفاره و مجازات و اثر وضعی آن چه می کنی ؟ با دور شدن از خدا و قساوت قلب و لطمات روحی و جسمی به خودت و دیگران که شاید غیر قابل بازگشت باشد چه می کنی ؟ بعضی ها فکر می کنند گناه که بکنند با یک توبه همه چیز تمام است و دیگر آنها به قرب الهی رسیده اند . نخیر آقا اینگونه نیست ! گناه به میزان تخریبش ، پل های پشت سرتان را کامل نابود می کند . نفس سرکش شما دوباره از چنگال اراده و عقل خارج می شود ! بین شما و خداوند فاصله زیادی می افتد . دوباره باید شروع کنید با کلی عبادت و رعایت حق و حقوق ها دوباره این پله های ترقی را از صفر تا به بالا طی کنید . بله توبه به معنای بازگشت به صف الهی است اما سوال ! بازگشت به سطر اول و از اول در یک صفحه سفید پر از لک و سیاهی که مدام باید آن ظلمات را لاک بگیرید و از نو شروع کنید ! یا آنکه بازگشت به پله قبلی ؟ اساتید عرفان گفته انر اگر یک نماز صبح شما قضا شود تمام عبادت چند ساله و تلاش و کوشش هایتان را خراب می کند ! نخیر جانم ، سیرو سلوک الهی و قرب خداوند ، آنگونه نیست که تو یا خوب باشی یا بد ! یک خط ممتد است ، درجه بندی دارد . مراتب دارد . میزان دارد . مسلما بهشت و جهنم هم مراتب دارد . این را گفتم که بدانید هنر نکرده ایم اگر عمری را در گناه و معصیت و لذت طلبی آن هم در اوج غرور و شهوت های جوانی ، صرف کرده ایم . اما الان که پیرمردی شده ایم که دیگر نای نفس کشیدن هم نداریم ، به یک باره توبه کنیم و از ما تقدیرو تشکر کنند و مثلا رتبه یوسف پیامبر را هم به ما بدهند! هنر وقتی است که جوشش و خروش جوانی باشد ، باد کله باشد و ما بتوانیم خودمان را کنترل کنیم و بتوانیم نافرمانی خداوند را زیر پا بگذاریم. اما امید برای سالکی دارم ، که پله های ترقی را طی کرده است اما بارها و بارها زمین خورده و دوباره توبه می کند. مسلما این شخص هر چند دیر تر مزه شراب وصال الهی را می چشد ، هر چند دردهای زیادی از سقوط خود را تجربه کرده است ، اما هر بار پخته تر از بار قبل می تواند در مقابل فریب های شیطان و دنیا بایستد . لااقل از آن زاویه و از آن ناحیه زودتر به اخلاص می رسد و خداوند را از آن مسیر دیگر نافرمانی نمی کند . و پله ها را با سرعت بیشتری طی خواهد کرد. به شرط آنکه خودش را نبازد و سریع بلند شود و از نو دوباره تلاش کند . به طور مثال اگر ۴۰ سال را صرف ۸ پله کرده است ، مسلما با یک ماه تمرین دوباره می تواند این ۸ پله را بالا برود. همچنانی که یک پرورش دهنده عضلات اگر چند ماه ورزش را ترک کند می تواند در عرض یک ماه دوباره به حالت و قدرت قبلی خودش برگردد و از این نگاه باب امید و فرج بیشتر است. این را گفتم چون بعضی ها فکر می کنند با یک گناه و توبه بعدی آن ، اتفاق چندانی در زندگیشان نمی افتد. حال آنکه اگر در ابتدای راه باشید ، بدانید که اصلا صعودی در شما اتفاق نیفتاده و این گناه نشان از ضعف و بیماری درونی نفسانی شماست ، پس توبه زبانی تا این اثر سوء در شما حل نشود فایده ای جز نقطه دوباره از سر خط برای شما ندارد و این گناهان رفته رفته شما را درگرداب قساوت قلب می اندازد و یاد خدا و آخرت و همه چیز را از شما خواهد گرفت. بله این هم نمی شود که در سنین پایانی یک آن با توبه کردنتان ،تمام پله های ترقی را به شما بدهند. اگر هم در مسیر سلوک باشید و پله هایی هم گذرانده اید ، بدانید این گناه شما را به نقطه اول بر می گرداند و چه مصیبت و دردی بالاتر از اینکه ، انسان دوباره در پیشگاه خداوند سقوط کند حال آنکه آیات و نشانه های خداوند را در طی مسیر دیده است اما دوباره ضربه فنی می شود و باید از نو شروع کند! پس تقوای الهی پیشه می کنیم که تنها از ترس از خداوند و عقوبت های گناهانمان است که می توانیم در مسیر هدایت رشد کنیم و الا با احمق فرض کردن خودمان و سراب توبه کاری جلو نمی بریم . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi