شیخ صدوق از امام صادق علیه السلام روایت کرده است : در مدینه، مردی یاوه گو بود که مردم را می‌خندانید . وی همواره از اینکه نمی توانست علی بن الحسین علیه السلام را بخنداند، ناراحت بود و می‌گفت: این مرد (علی بن الحسین علیه السلام) مرا درمانده کرده است و تا کنون نتوانسته‌ام وی را بخندانم. روزی آن حضرت با دو تن از غلامانش می‌گذشت. مرد یاوه گو آمد و ردای آن حضرت را از روی شوخی از دوشش کشید و رفت. امام هیچ توجهی به او نکرد. مردم رفتند و ردای آن حضرت را از آن مرد گرفتند و آوردند و بر دوش مبارکش انداختند. حضرت پرسید: این مرد که بود؟ گفتند: مردی است که مردم مدینه را می‌خنداند. حضرت فرمود: «به او بگویید: اِنَّ لِلّهِ یَوْما یَخْسَرُ فِیهِ الْمُبْطِلُونَ؛ خدا را روزی است که یاوه گویان در آن روز، زیان کارند». [۱] ---------- [۱]: بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۶۸. @tarighatezendegi