#حدیث 🔵 فضیلت زیارت امام حسین معاوية بن وهب مى گويد: بر امام صادق (عليه السّلام) وارد شدم در حالى كه آن حضرت مشغول نماز بود. نشستم تا از نماز فارغ شد. شنيدم كه با خدا مناجات مى كرد و مى گفت: «اى كسى كه ما را به كرامت و بزرگوارى اختصاص داده اى، و به ما وعدۀ شفاعت عطا كرده اى، و پيام رسالت را بر عهدۀ ما نهاده اى، و ما را وارث پيامبران قرار داده اى، و امّتهاى گذشته را به ما پايان بخشيده اى، و ما را به وصايت پيامبر اختصاص داده اى، و علم گذشته و آينده را به ما ارزانى داشته اى، و دلهاى مردم را به سوى ما متوجه ساخته اى، مرا و برادران دينى‌ام را بيامرز، و زائران قبر حسين بن على (عليهما السّلام) را ببخشاى، همانان كه اموال خود را هزينه كردند و به سوى ما كوچ نمودند، زيرا به نيكى كردن با ما رغبت داشتند، و به اجر و پاداش ارتباط با ما اميد مى بردند، و پيامبرت محمّد (صلّى الله عليه و آله) را شادمان ساختند، و فرمان ما را اطاعت كردند، و دشمنان ما را خشمگين نمودند، و به وسيلۀ اين كارها خشنودى تو را طلب كردند. پس آنان را از جانب ما به خشنودى خود پاداش ده، و شب و روز محفوظشان دار، و خانواده و فرزندانشان را در نبودشان به بهترين وجه سرپرستى كن و يار و همراهشان باش، و شرّ هر سركش معاند، و هر ناتوان و توانا از ميان خلق خود، و شرّ شيطانهاى انس و جن را از آنان دور كن، و پاداشى را كه در برابر اين غربت از وطن و مقدم داشتن ما بر فرزندان و خاندان و بستگان خود از تو آرزو دارند، به بهترين وجه به آنان ارزانى دار. خداوندا، دشمنان ما اين سفر را بر آنان عيب گرفتند، ولى اين عيبجويى آنان را از اقدام به اين كار و حركت به سوى ما به رغم خواستۀ آنان باز نداشت، پس پروردگارا، بر اين چهره‌ها كه آفتاب آنها را دگرگون ساخته، و بر اين گونه‌ها كه بر قبر حسين (عليه السّلام) قرار گرفته، و بر اين ديدگان كه از روى مهر و محبت به ما اشك از آنها جارى شده، و بر اين دلها كه در مصيبت ما بيتاب گشته و سوخته، و بر اين فريادها كه براى مظلوميت ما كشيده شده است رحمت آور. پروردگارا، من اين جانها و پيكرها را به تو مى سپارم تا در روزى كه همه تشنه اند از حوض كوثر سيرابشان كنى». پس امام (عليه السّلام) پيوسته اين دعا را در حالى كه در سجده بود تكرار مى كرد. چون فارغ شد، به آن حضرت گفتم: فدايت شوم، آنچه من از شما شنيدم اگر در بارۀ كسى نيز باشد كه خدا را نمى شناسد، گمانم اين است كه آتش دوزخ هرگز به او نمى رسد. به خدا سوگند، آرزو مى كنم كه كاش به حجّ مستحب نرفته بودم و قبر حسين (عليه السّلام) را زيارت مى كردم. امام (عليه السّلام) به من فرمود: اى معاويه، خانۀ تو كه به قبر حسين (عليه السّلام) بسيار نزديك است، چه چيز مانع زيارت تو شده و چرا آن را ترك كرده اى؟ گفتم فدايت شوم، نمى دانستم ثواب آن تا اين حد است. فرمود: اى معاويه، شمار كسانى كه در آسمان براى زائران قبر حسين (عليه السّلام) دعا مى كنند بيشتر از كسانى است كه در روى زمين براى آنان دعا مى كنند. مبادا زيارت او را براى ترس از كسى ترك كنى. هر كس از روى ترس زيارت او را ترك كند به قدرى افسوس خواهد خورد كه آرزو مى كند كاش قبر آن حضرت در دسترس او بود. آيا دوست ندارى كه خداوند پيكر و سياهى تو را در ميان گروهى ببيند كه رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) براى آنان دعا مى كند؟ آيا دوست ندارى كه فرداى قيامت در زمرۀ كسانى باشى كه فرشتگان با آنان مصافحه مى كنند؟ آيا دوست ندارى ندارند كه به كيفرش گرفتار شوند؟ آيا دوست ندارى كه فرداى قيامت از گروهى باشى كه با رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) مصافحه مى كنند؟ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه انصاری ؛ ج ۱ , ص ۱۸۷ @tarighatezendegi