⚡️پرهيز از درمان تا سرحدّ امكان
69. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: تَجَنَّبِ الدَّواءَ مَا احتَمَلَ بَدَنُكَ الدَّاءَ، فَإِذا لَم يَحتَمِلِ الدّاءَ فَالدَّواءُ.
70. عنه صلى الله عليه و آله:[2] مَن غَلَبَت صِحَّتُهُ مَرَضَهُ فَلا يَتَداوى.[3]
71. عنه صلى الله عليه و آله: مَنِ استَقَلَّ بِدائِهِ فَلا يَتَداوَيَنَّ؛ فَإِنَّهُ رُبَّ دَواءٍ يورِثُ الدّاءَ.[4]
72. الإمام عليّ عليه السلام فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ: شُربُ الدَّواءِ لِلجَسَدِ كَالصّابونِ لِلثَّوبِ؛ يُنَقّيهِ و لكِن يُخلِقُهُ.[5]
73. عنه عليه السلام: امشِ بِدائِكَ ما مَشى بِكَ.[6]
74. عنه عليه السلام: لا يَتَداوَى المُسلِمُ؛ حَتّى يَغلِبَ مَرَضُهُ صِحَّتَهُ.[7]
75. الإمام الصادق عليه السلام: ثَلاثَةٌ تُعَقِّبُ مَكروهاً:... و شُربُ الدَّواءِ مِن غَيرِ عِلَّةٍ و إن سَلِمَ مِنهُ.[8]
69. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: تا هنگامى كه بدنت درد را تحمّل مى‌كند، از دارو بپرهيز و آن‌گاه كه درد را تحمّل نكرد، پس دارو.
70. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس سلامت تنش بر بيمارى‌اش چيرگى دارد، مداوا نكند.
71. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس مى‌تواند با بيمارى خود، سر كند، از درمان بپرهيزد؛ زيرا بسا دارويى كه خود، بيمارى بر جاى مى‌نهد.
72. امام على عليه السلام در حكمت‌هاى منسوب به ايشان: نوشيدن دارو براى بدن، به صابون براى جامه مى‌مانَد؛ آن را تميز مى‌كند، امّا كهنه‌اش هم مى‌كند.
73. امام على عليه السلام: با درد خويش، تا آن هنگام كه با تو مدارا مى‌كند، مدارا كن.
74. امام على عليه السلام: مسلمان به دارو توسّل نمى‌جويد، مگر آن هنگام كه بيمارى‌اش بر تندرستى‌اش چيرگى يابد.
75. امام صادق عليه السلام: سه چيز، ناخوشايندى در پى مى‌آورد: ... و نوشيدن دارو بدون بيمارى، هر چند شخص از آن دارو، جان به در بَرَد.
@tebbe_eslame