پیامبر گرامى مى فرماید : [من لایهتم بامرالمسلمین فلیس منهم و من لم یصبح و یمس ناصحا لله ولرسوله ولکتابه و لامامه ولعامه المسلمین فلیس منهم] . کسى که به امر مسلمانان اهتمام نورزد از آنان نیست . و کسى که در هر صبح و شام بااندیشه خیرخواهى براى خدا و رسول و کتاب و امامش و عموم مسلمانان بسر نبرد از آنان نیست . این رابطه در مورد حاکم وافراد جامعه به عنوان حقى تلقى مى شود و هر دو در مقابل آن مسئوولیت دارند. على[ ع] در نهج البلاغه مى فرماید: [... یاایهاالناس ان لى علیکم حقا ولکم على حق فاما حقکم على فالنصیحه لکم ... واما حقى علیکم فلوفاء بالبیعه والنصیحه فى المشهد والمغیب] . مردم ! من بر شما حقى دارم و شما بر من حقى: حق شما بر من نصحیت خیرخواهانه براى شماست ... و حق من بر شما وفاء به بیعت و نصیحت و خیرخواهى در حضور و غیاب من است . نصیحت حقى از آن رهبر و وظیفه رعیت است و در جامعه اسلامى رابطه متقابل دارد از اینرو على [ ع] آن را در رابطه مردم و به عنوان یکى حقى الهى بر بندگانش قلمداد کرده است : [... ولکن من واجب حقوق الله عباده النصیحه بمبلغ جهدهم والتعاون على اقامه الحق بینهم]... . از حقوق واجب خداوند بر بندگانش خیرخواهى با تمام توان و همکارى در بر پاداشتن حق در بین خوداست .