امام ‏صادق(ع) فرمود: «زکام(سرماخوردگی) برای آن است که دردی را از بدنت ریشه‌کن کند. برای درمان آن می‌توان از یک پیمانه سیاه‌دانه و مقدار نصف آن از کندس را در بینی ریخت و اگر ممکن است آن‌را درمان نکرد که در آن منافع زیادی است». امام ششم(ع) در روایتی دیگر از پیامبر اسلام(ص) نقل می‌کند: «رسول خدا(ص) زکام را درمان نمی‌کرد و می‌فرمود: کسی نیست مگر این‌که رگه‌ای از جذام در بدنش دارد، و چون مبتلا به زکام شود، آن رگه جذام نابود خواهد شد». اگرچه برخی سند این روایت را ضعیف شمرده‌‌اند، با این وجود حکم به کراهت درمان آن داده‌‌اند،[5] اما با توجه به سند نسبتاً قابل قبول و نیز نقل آن در کتاب معتبر کافی و هم‌چنین روایات زیادی که در این زمینه وجود دارد، می‌توان گفت اگرچه انتساب این روایت به پیامبر(ص) قطعی نیست، اما بر اساس مبانی موجود در دانش حدیث برای ‌پذیرش آن از لحاظ سندی مشکلی نداریم. روایت دیگری از رسول خدا(ص) نقل است که فرمود: «چهار چیز را ناخوش ندارید که هر کدام از آنها فایده‌‌ای دارد: زکام را ناخوش ندارید که از بیماری خوره(جذام) شما را امان می‌دهد ...». و فرمود: «خدا زکام را به سوی بیماری و درد می‌‌فرستد تا آن‌را از بین برد و زائل سازد». بنابراین معنای این روایات می‌تواند آن باشد که سرماخوردگی می‌تواند سیستم ایمنی بدن را در مقابل برخی بیماری‌ها تقویت کند که اصل این موضوع در دانش پزشکی نوین نیز تأیید شده است و امروزه نیز پزشکان تأکید می‌کنند که در سرماخوردگی‌های عادی از مصرف دارو خودداری کرده و با استراحت و مصرف مایعات منتظر برطرف شدن آن باشند.