عشقَت‌ آموخت‌ به‌ من، رمزِ پریشانی‌ را چون‌ نسیم‌ از غمِ‌ تو، بی‌سر و سامانی‌ را بویِ‌ پیراهنی‌ ای‌ باد بیاوَر، وَرنه غمِ‌ یوسف‌ بکشد، عاشقِ‌ کنعانی‌ را