🤲درمان با نماز یکی از درمان ها در طب اسلامی درمان با نماز است که این هم به نوعی درمان با کلمه است. البته علاوه بر کلمه یک سری حرکات هم دارد ما عقیده داریم که خداوند تبارک و تعالی به چیزی امر نمی کند مگر اینکه برای بشر مصلحتی داشته باشد. خداوند می توانست بفرماید در حال نشسته ذکر خدا بگوییم ولی چرا امر کرده بایستیم خم شویم دوباره بلند شویم ودوباره به سجده برویم و بنشینیم و دوباره به سجده برویم. این حرکات خودش یک مصلحت و منفعتی دارد و عوارضی هم ندارد. چون کسی به این حرکات امر کرده که اشراف کامل بر بدن انسان دارد. در یک روایتی اربلی در کشف الغمه از ابی حمزه نقل می کند که ایشان از امام باقر(ع) و امام باقر(ع) از پدرش امام سجاد(ع) که به فرزندانش می فرمودند: فرزندان من هر گاه از مصیبت های دنیا مصیبتی به شما اصابت کرد یا اینکه مبتلا به فقر شدید، وضوی کامل بگیرید و حداقل دو رکعت نماز بخوانید و بعد از آن این دعا را هم بخوانید: يَا مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى يَا سَامِعَ كُلِّ نَجْوَى يَا شَافِيَ كُلِّ بَلَاءٍ وَ يَا عَالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَ يَا كَاشِفَ مَا يَشَاءُ مِنْ بَلِيَّةٍ يَا مُنْجِيَ مُوسَى يَا مُصْطَفِيَ مُحَمَّدٍ يَا خَلِيلَ إِبْرَاهِيمَ أَدْعُوكَ دُعَاءَ مَنِ اشْتَدَّتْ‏ فَاقَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ وَ قَلَّتْ حِيلَتُهُ دُعَاءَ الْغَرِيبِ الْغَرِيقِ الْفَقِيرِ الَّذِي لَا يَجِدُ لِكَشْفِ مَا هُوَ فِيهِ إِلَّا أَنْتَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‏. بعد از این دعا امام(ع) می فرمایند که امام سجاد(ع) فرمودند: هیچ کس این دعا را نخواند مگر اینکه خداوند فرجی برای او مقدر می کند. ✨ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ الثُّمَالِيُّ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ‏ كَانَ يَقُولُ لِوُلْدِهِ يَا بَنِيَّ إِذَا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ مِنَ الدُّنْيَا أَوْ نَزَلَ بِكُمْ فَاقَةٌ فَلْيَتَوَضَّأِ الرَّجُلُ فَلْيُحْسِنْ وُضُوءَهُ وَ لْيُصَلِّ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ أَوْ رَكْعَتَيْنِ فَإِذَا انْصَرَفَ مِنْ صَلَاتِهِ فَلْيَقُلْ يَا مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى يَا سَامِعَ كُلِّ نَجْوَى يَا شَافِيَ كُلِّ بَلَاءٍ وَ يَا عَالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَ يَا كَاشِفَ مَا يَشَاءُ مِنْ بَلِيَّةٍ يَا مُنْجِيَ مُوسَى يَا مُصْطَفِيَ مُحَمَّدٍ يَا خَلِيلَ إِبْرَاهِيمَ أَدْعُوكَ دُعَاءَ مَنِ اشْتَدَّتْ‏ فَاقَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ وَ قَلَّتْ حِيلَتُهُ دُعَاءَ الْغَرِيبِ الْغَرِيقِ الْفَقِيرِ الَّذِي لَا يَجِدُ لِكَشْفِ مَا هُوَ فِيهِ إِلَّا أَنْتَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‏ قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ لَا يَدْعُو بِهَا رَجُلٌ أَصَابَهُ بَلَاءٌ إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْه. كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط - القديمة، ج‏1، ص: 555) این روایت را هم راوندی با اندک تفاوتی در کتاب دعواتش آورده است.( ورواه الراوندی فی الدعوات إلی قو-له و یا کاشف مایشاء من بلیه، یا خلیل إبراهیم، و یا نجی موسی، و یا صفی آدم، و یا مصطفی محمد(ص)، أدعوک دعاء من اشتدت فاقته، وقلت حیلته، دعاء الغریب الغریق المضطر، الذی لایجد لکشف ما هو فیه إلا إیاک یا إرحم الراحمین» ( دعوات الراوندی: 55.) @masraf_14