هجوم تاریکی؛ روایت نبرد نور با ظلمت جهان امروز، آینه‌ای شکسته است که هر تکه‌اش تصویری از رنج و امید را منعکس می‌کند. در این آینه شکسته، خاورمیانه، قلبی زخمی است که هر ضربانش با درد و خون همراه است. این روزها، ملت شریف ایران، بار دیگر شاهد یکی از تلخ‌ترین صحنه‌های تاریخ هستند؛ صحنه‌ای که رژیم اشغالگر صهیونیستی، عریان‌تر از همیشه، ماهیت خویش را بر جهان آشکار کرده است. جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی علیه ایران، جنگی است نه فقط بر سر مرزها، که جنگی است میان حق و باطل، میان روشنایی و تاریکی. آن‌ها که خود را قدرت‌های برتر جهان می‌دانند، امروز در برابر ایمان ملتی ایستاده‌اند که خون در رگ‌هایش جز برای دفاع از عزت و حقیقت نمی‌جوشد. اما این جنگ، تنها نبرد موشک‌ها و پهپادها نیست؛ این جنگ، جنگ اندیشه‌هاست، جنگ روایت‌ها. صهیونیسم جهانی، سال‌هاست که تلاش می‌کند صدای ملت‌ها را خاموش کند؛ صدای ملتی که حق را فریاد می‌کند، صدای سرزمینی که زیر سایه‌ی علم و ایمان رشد کرده است. این بار اما، ایران تنها نیست؛ نه تنها در جغرافیا، که در قلب‌های بیدار میلیون‌ها انسان آزاده، پرچم ایران برافراشته است. چرا صهیونیست‌ها از ایران می‌ترسند؟ زیرا می‌دانند این سرزمین، سرزمین کلمه‌ها و کتاب‌هاست؛ سرزمینی که معلمانش، اندیشه می‌کارند و دانش‌آموزانش، حقیقت را درو می‌کنند. دانشگاه فرهنگیان و معلمان این مرز و بوم، همان خط مقدم جبهه‌ای هستند که گلوله‌های آن‌ها کتاب است و سنگرهایشان کلاس‌های درس. در جهانی که رسانه‌های سلطه به دنبال تحریف واقعیت‌ها هستند، معلم ایرانی باید فانوس حقیقت باشد. باید واژه‌ها را با خون دل بنویسد و بر تخته‌های کلاس، حقیقت را با دستانی لرزان اما استوار حک کند. جنگ امروز، تکرار همان داستان کهن است: داستان نمرود و ابراهیم، داستان فرعون و موسی، داستان حق و باطل. صهیونیسم، همان ظلمت تکرارشونده‌ای است که آمده است نور را خاموش کند، غافل از آنکه خداوند وعده داده است: «یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» (صف/۸) امروز، ایران اسلامی ایستاده است؛ با زخم‌ها، با داغ‌ها، اما سرافراز. این ملت، وارثان آن‌هایی هستند که در هشت سال دفاع مقدس، خاک را با خون تقدیس کردند و امروز هم ایستاده‌اند تا به دنیا نشان دهند که معلم این خاک، هم درس می‌دهد و هم جان می‌دهد، اما هرگز کرامت خویش را معامله نمی‌کند. ما معلمان این سرزمین، در کنار رزمندگان جبهه مقاومت، ایستاده‌ایم؛ قلم‌هایمان سنگر است، واژه‌هایمان گلوله، و ایمان‌مان زرهی است که هیچ سلاحی توان شکستن آن را ندارد. این جنگ نیز خواهد گذشت؛ اما آنچه می‌ماند، روایت سربلندی ملتی است که «نه.» را به ظلم گفت و «آری» را به آزادگی. ایران، سرزمین فرداهاست. و فردا از آنِ کسانی است که امروز، در کلاس‌های درس و در سنگرهای نبرد، نور را انتخاب کرده‌اند. معصومه نفرداودی •┈••••✾•🌿☫🌿•✾•••┈• 🌐 روابط عمومی دانشگاه فرهنگیان استان تهران https://tehran.cfu.ac.ir/ https://eitaa.com/tehran_cfu_ac_ir https://ble.ir/tehran_cfu_ac_ir https://rubika.ir/tehran_cfu_ac_ir