✍️انسیه سادات یعقوبی: هنوز نگذاشته ام کسی روی صندلی ات بنشیند. هر پنجشنبه و جمعه که باغ می آییم، گرد و خاک صندلی ات را می‌گیرم. روی چوب های ایوان می نشینم. با صدای قژقژ چوب ها می روم به سه سال پیش،وقتی که هنوز بودی. به صندلی خیره می شوم و گمان می کنم هنوز هستی. روی صندلی نشسته ای و سیگاری را بین دو انگشتت جا داده ای. پک می زنی و خستگی و کلافگی کل هفته ها را با دود های سیگار بیرون می دهی. چوب های ایوان قژ قژ صدا می دهد. مادر با لیوان چای می آید و روی صندلی می نشیند. آه می کشد. نمی فهمم آه دلتنگی است یا خستگی کل هفته اش؟ https://eitaa.com/joinchat/7340335Cedaa9a600d 👇به کانال [تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava