معاونت ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده
🔻معاون رئیس‌جمهور در مراسم روز ملی ازدواج در یزد: ✅زوج‌ها باید مجهز به مهارت‌های ارتباطی و درک تفاوت‌ها باشند/ هیچ چیز به اندازه‌ محبت و احترام، زندگی را پایدار نمی‌سازد/ قهر کردن، نشانه ناتوانی در گفت‌وگو است 🔹معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده ظهر امروز در مراسم جشن ملی ازدواج که با حضور ۱۵۰ روز جوان از سراسر کشور در یزد برگزار شد، حضور یافت و تاکید کرد: زوج‌های موفق یاد گرفته‌اند چگونه بدون خشونت، بدون تحقیر و بدون قهرهای طولانی، گفت‌وگو کنند، شنیده شوند و به راه‌حل مشترک برسند. 🔹به گزارش روابط عمومی معاونت ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده، زهرا بهروزآذر در این مراسم، با تبریک سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، روز ملی ازدواج را، روزی برای اندیشیدن به معنا، هدف و مسیر درست ازدواج دانست و گفت: ازدواج فقط آغاز یک زندگی دو نفره نیست؛ بلکه شکل دادن به کوچک‌ترین و مهم‌ترین واحد جامعه است. اگر بخواهیم جامعه‌ای سالم، پویا و اخلاق‌محور داشته باشیم، باید از ساختن خانواده‌های پایدار و سالم آغاز کنیم. این ساختن اما نه فقط با عشق و علاقه، بلکه با علم، مهارت و مسئولیت‌پذیری محقق می‌شود. 🔹وی با بیان اینکه اگر ازدواج بر پایه‌های درست و اصولی استوار شود، نه تنها زندگی فردی را به سعادت می‌رساند، جامعه را نیز به سوی سلامت، رشد و عدالت سوق می‌دهد، اظهار داشت: ازدواج موفق از انتخاب درست آغاز می‌شود. این انتخاب، نیازمند خودشناسی است. اگر کسی نداند کیست، چه می‌خواهد، چه می‌پذیرد و چه نمی‌پذیرد، چگونه می‌تواند کسی را انتخاب کند که همراه خوبی برای او باشد؟ 🔹معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده با بیان اینکه برای آغاز یک زندگی موفق، نخست باید خود را شناخت، تصریح کرد: پس از خودشناسی، نوبت به شناخت طرف مقابل است. نه از روی ظواهر، ثروت، زیبایی یا مدرک تحصیلی، بلکه بر اساس معیارهایی چون تطابق فرهنگی، هماهنگی شخصیتی، توانایی گفت‌وگو، سلامت روان، و درک متقابل. 🔹بهروزآذر مشاوره پیش از ازدواج را یک ضرورت و نه تجمل دانست و خاطرنشان کرد: روان‌شناسی امروز به روشنی نشان داده که زوج‌هایی که مشاوره پیش از ازدواج می‌گیرند، در طول زندگی مشترک، رضایت و پایداری بیشتری را تجربه می‌کنند. 🔹وی مهم‌ترین عناصر مراقبت از زندگی مشترک را ارتباط مؤثر، احترام متقابل و همدلی برشمرد و ابراز داشت: هیچ زوجی در دنیا نیست که اختلاف نداشته باشد. اما آنچه تفاوت ایجاد می‌کند، نحوه مواجهه با اختلاف‌هاست. زوج‌های موفق یاد گرفته‌اند چگونه بدون خشونت، بدون تحقیر و بدون قهرهای طولانی، گفت‌وگو کنند، شنیده شوند و به راه‌حل مشترک برسند. 🔹معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده با تاکید بر اینکه صمیمیت و محبت نباید محدود به دوران نامزدی یا اوایل ازدواج باشد، بیان کرد: صمیمیت یعنی دیدن یکدیگر، درک نیازهای عاطفی هم و ساختن لحظات خوشایند. فراموش نکنیم، زندگی مشترک فقط تقسیم هزینه‌ها یا امورات زندگی نیست؛ بلکه شریک بودن در احساسات، رویاها و حتی ضعف‌هاست. 🔹بهروزآذر با بیان اینکه برای عبور موفق از مسیر ازدواج، زوج‌ها باید مجهز به مهارت‌های ارتباطی، مدیریت تعارض، و درک تفاوت‌ها باشند، یادآور شد: همسران موفق، گوش می‌سپارند پیش از آنکه قضاوت کنند، گفت‌وگو می‌کنند پیش از آنکه قهر کنند، و همدلانه مشارکت می‌کنند نه از روی اجبار، بلکه برای ساختن خانه‌ای بر پایه‌ عشق و عدالت. 🔹وی با اشاره به موضوع قهر در میان زوجین عنوان کرد: قهر، نوعی قطع ارتباط عاطفی و اجتماعی است؛ سکوتی که فریاد اختلاف را در دل دارد. وقتی زن و شوهر، پدر و فرزند، یا خواهر و برادر قهر می‌کنند، ظاهراً اتفاقی نیفتاده، اما در واقع، پل ارتباطی میان دل‌ها شکسته شده است. معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده ادامه داد: قهر کردن یعنی؛ بستن در گفت‌وگو، بستن در همدلی و بستن در اصلاح، و نتیجه‌اش رنج، سوءتفاهم، کینه، و گاه فروپاشی است. 🔹بهروزآذر با بیان اینکه در اسلام، قهر کردن رفتاری ناپسند و در بسیاری موارد، حرام یا گناه کبیره دانسته شده است، گفت: اگر قهر با یک دوست یا همسایه بیش از سه روز جایز نیست، آیا قهر با همسر، کسی که نزدیک‌ترین فرد به ماست، کسی که شریک زندگی، احساس، تربیت فرزندان، و عبادت ماست، جایز است؟ پاسخ روشن است: هرگز. 🔹وی با اشاره به آثار روانی و خانوادگی قهر اظهار داشت: قهر کردن، به‌ویژه در زندگی زناشویی، آثار مخربی چون تخریب اعتماد متقابل، سردی عاطفی، الگودهی منفی به فرزندان، تشدید اختلاف‌ها به جای حل آن‌ها و در بلندمدت، زمینه‌ساز جدایی عاطفی یا حتی طلاق عاطفی و رسمی است. در روان‌شناسی خانواده ثابت شده است که قهرهای تکراری، قاتل خاموش روابط عاشقانه‌اند.هیچ زندگی‌ای با قهر رشد نمی‌کند. عشق، در گرمای گفت‌وگو، مدارا و آغوش باز زنده می‌ماند، نه در سرمای سکوت و دیوار فاصله.