در آستانۀ اربعین حسینی (ع)، استاد محمود فرشچیان در نودوشش‌سالگی، جاودانه شد. اکنون زائرانی که رهسپار کربلا، مشهد و ری می‌شوند، در پیشگاه اباعبدالله‌الحسین، علی‌بن‌موسی‌الرضا و عبدالعظیم حسنی (علیهم‌السلام) یادگارهای ماندگار محمود فرشچیان را بر بدنۀ ضریح‌های مطهر آن بزرگواران، نظاره می‌کنند. نه‌تنها نقش‌های او در ذهن و حافظۀ دیداری ما پابرجاست؛ بلکه نام این نگارگر است که در سایۀ ارادت زبانزدش به اهل‌بیت اطهار (ع) از زمان کودکی خود، جاودانه خواهد ماند؛ همان‌گونه که منیژه آرمین در داستان کوتاه خود دربارۀ او (جمال جانان) نوشت: «چند سال گذشت؛ شاید یک قرن؛ شاید هم بیشتر... چراکه ما همراه با نقاشی که هزاران سال عمر دارد، زمان را طی می‌کنیم [...]» (کتاب «کیمیاگران نقش: زندگی‌نامۀ داستانی هفت نقاش»: صفحۀ ۱۷۵) در متن آثاری که استاد فرشچیان با موضوع امام‌حسین (ع) و اهل بیت ایشان طراحی کرد، تابلو عصر عاشورا باوجود همۀ مصیبت‌ها و سوگ‌های والایش لحظه‌ای باشکوه بود. خود او هم در پاسخ به این پرسش که هنر امام (ع) چیست، پاسخ داده بود: «این را از من نپرسید! این را بروید از خدا بپرسید! به این فکر می‌کنم که اگر امام‌حسین (ع) به درگاه الهی شهید نمی‌شدند این ماندگاری به چه شکل بود؟ بیان قاصر است و تا دنیا دنیاست این ماندگار است. (گفت‌وگو با خبرگزاری «ایکنا»؛ شهریور ۱۴۰۰) روحش شاد و قرین رحمت الهی ✅«جوان یار» محملی برای جوانان دغدغه مند به ما بپیوندید 👇👇👇👇 ╔════════════╗ 🆔@yavarejavanan | جوان یار ╚════════════╝