قسمت هشتم شرح #مناجات_شعبانیه 🤲 الهی...کانی بنفسی‌ واقفه‌ بین‌ یدیک‌‌ و قد اءظلها حسن توکلی علیک ،فقلت ما اءنت اهله‌وتغمدتنی بعفوک....... خدای من....گویا من اکنون در حضور تو ایستاده ام و حسن توکلم بر تو،به سرم سایه لطف انداخته و آنچه از کرم و احسان تو را شایسته است بامن به جا آورده ای و عفو وآمرزشت مرا فرا گرفته است.⬇️⬇️⬇️⬇️ توکل بر خداوند بزرگ، یکی از آموزه های قرآنی و وحیانی و از خصلت های‌بسیار پسندیده ای است که هیچ پیامبر و امام و بزرگی از این صفت بی بهره نبوده‌است.🔻🔻🔻 در قرآن کریم آمده است: «و مَنْ یَتَوَکَّلُ عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ؛ هر که به خداوند توکّل کند،خدا او را کفایت می کند.» (طلاق: 3) در آیه دیگر، توکل را علامت مؤمن بودنِ شخص دانسته و چنین فرموده‌است: «وَ عَلَی اللّهِ فَتَوَکَّلُوا اِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ؛ اگر مؤمن هستید بر خدا توکّل کنید». (مائده: 23) همچنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شب معراج از پیشگاه خداوند سؤال کرد:پروردگارا! «اَیُّ الْاَعْمالِ اَفْضَلُ»؟ چه عملی از همه اعمال، برتر است؟ خداوند متعال فرمود: «لَیْسَ شَیْ ءٌ عِنْدی اَفْضَلَ مِنَ التَّوَکُّلِ عَلَیَّ و الرِّضا بِما قَسَمْتُ؛چیزی در نزد من، با فضیلت تر و برتر از" توکل "بر من، و خشنودی به آنچه قسمت کرده ام‌نیست». "معنای توکل" به بیانی ساده، آدمی در هر اقدام و کاری که انجام می دهد، قبل از هر چیز، به مشیت و خواست خداوند نظر داشته باشد و" اعتماد اصلی" او در هر حالی و در هر کاری، به" خداوند بزرگ "باشد نه چیز دیگر.⬇️⬇️⬇️ توکل، مقام والایی است که جز خواص از عرفا و موحدان، آن را درک نمی کنند. به‌طور کلی، معیار شناختن توکل، اعتماد به حق است و گسستن از خلق. در این فراز از مناجات، با سرمایه نفیس توکل به پیشگاه خداوندمی رویم، و حداقل ثمره ای که از شجره طوبای «توکل» نصیب خویش می سازیم‌میوه خوشگوار عفو و غفران الهی می باشد، همانگونه که پس از آن فرمود: «فَقُلْتَما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنی بِعَفْوِکَ؛ پس تو ای خدا، آنچه سزاوار تو بود گفتی و مرا دردریای عفوت غرق کردی». نکته آخر در بحث توکل این است که در راستای توکل باید از اسباب وعلل در این عالم نیز استفاده کرد و کار را با تلاش پیش برد وفقط "نتیجه کار" را به خدای مهربان سپرد.🌹🌹🌹