دانه های تسبیح تربت امام حسین (ع) را که یادگار مادربزرگ است می‌اندازم و با هر کدامش ذکر حب‌ الحسین یجمعنا را روانه‌ی زبان که نه، تمام قلب و روحم می‌کنم. در تمام این لحظاتی که عشق حسین (ع) همراه با این تربت پاک در قلبم جوانه زده است، به تفسیر ذکر روی لبم فکر می‌کنم: حب الحسین یجمعنا یعنی: فرقی نمی‌کند سفید پوست یا سیاه پوست، فرقی نمی‌کند سلبریتی و معروف یا مردم عادی، فرقی نمی‌کند مسلمان یا مسیحی، فرقی نمی‌کند ایرانی یا کیلومتر ها آن‌طرف تر و حتی ساکن کشوری در قاره‌ای دیگر! حسین وجه اشتراک همه است، اینجا کسی جز با حسین شناخته نمی‌شود. حب الحسین یجمعنا، یعنی یک سال، تمام مال و اندوخته‌ات را جمع می‌کنی تا از زائران اباعبدلله الحسین پذیرایی کنی یا حتی اگر هیچ چیز هم نداشتی از خودت خرج کنی و برای زائر حسین (ع) در گرمای راه سایه بشوی... چشمانت را که ببندی و خودت را در مسیر مشایه تصور کنی پیام اربعین را درک می‌کنی که این، فراتر از یک مراسم مذهبی‌ست... اربعین حسینی یادآور این واقعیت است که شهادت امام حسین (ع) تنها یک واقعه‌ی تاریخی نیست، بلکه یک درس برای زندگی‌ است که همچنان الهام‌بخش مردم در مبارزه علیه ظلم و ستم در هر زمان و مکانی است! عاشورا و اربعین، پایان عزاداری برای حسین ابن علی نیست بلکه آغازیست برای سبک زندگی حسینی... دانه های تسبیح تربت کربلا را دانه به دانه می‌اندازم و اشک هم ناخوداگاه از چشمانم سرازیر می‌شود! حب الحسین یجمعنا یعنی ما را حسین دور خودش جمع می‌کند و ما خاطرمان جمع است که عاقبت، دوست داشتن حسین(ع) عاقبتمان را بخیر می‌کند که ما بی تو صغیر ابن فقیر ابن حقیریم یا حسین! #اربعین #زدمیم #به_قلم_خودم