خود والدین چه مقدار و چگونه در قبال خواسته فرزندان ایستادگی داشته باشند؟ اصل اولیه این است که به کودک در 7 سال اول زندگی نه نگوییم مگر اینکه ضرورت داشته باشد. برای مثال اگر درخواستی کند که ضرر قابل‌توجهی برایش داشته باشد، باید نه بگوییم. نه مثل مادر فریده که اعتقاد داشت بازی با لوازم‌آرایش ضرر جدی دارد و این را برای او بیان کرد؛ اما نهایتاً کوتاه آمد! بنابراین نباید انتظار داشته باشد که بعدها فرزندش خودش را از خطرها حفظ کند. از سوی دیگر مادر تسلیم کودک شد و نتوانست در جایگاه خود به عنوان مادر و مدیر خانواده باقی بماند؛ بنابراین نباید توقع داشته باشد کودکش در زمان فشارهای اجتماعی توان ایستادگی داشته باشد. از طرفی والدین باید توجه کنند که کودکان اعتمادبه‌نفس را از والدین می‌آموزند؛ اما نه به صورت کلامی، بلکه از عمل والدین. کودک با مشاهده ضعف والدین، احساس ضعف خواهد کرد. کودکان خردسال والدین را موجوداتی قوی و مهربان می‌دانند. این طرح‌واره‌ای است که با آن به دنیا آمده‌اند و تا ابد به آن نیاز دارند. اگر این احساس خراب شود، کودک الگوی والدینی‌اش را از دست خواهد داد. یک والد قاطع (قوی و مهربان) به کودک اجازه می‌دهد آزادانه در محیط زندگی‌اش بازی کند، کاوش کند و لذت ببرد؛ اما در زمان لازم نیز مقتدرانه در مقابل خواست کودکش ایستادگی می‌کند، یعنی محدودیت و چارچوب تعیین می‌کند. متقابلاً، کودک خواهد آموخت که با اطرافیانش مهربان باشد اما در صورتی که بخواهند به حریمش ورود کنند، مقاومت کند. ┄┅─✵🍃🌺🍃✵─┅┄ کانال زندگی آرام لینک دعوت در ایتا،سروش و تلگرام @zendegiaram98 لینک دعوت در واتساپ: https://chat.whatsapp.com/D4cxk2Sm4sDCiLjaronf24