شرب مدام باید تا جان برافروزد: قلب به عنوان مرکز ادراک و احساس به تغذیه دمادم احتیاج دارد گاهی ماگمان میکنیم وقتی مطلبی را فهمیدیم و به آن عالم شدیم - چه از راه برهان ،یقینی چه از طریق نقل چه از راه شهود و.... دیگر بارمان را بسته ایم؛ مثلاً گمان میکنیم که اگر یک بار دانستیم که خدا هست و ایمان هم آوردیم و گفتیم اشهد ان لا اله الا الله تا ابد کافی است در صورتی که این طور نیست. همان طور که برای ایجاد روشنایی مواد سوختی و انرژی زا ضرورت دارد، برای بقای روشنایی هم باید به طور دایم و متناوب سوخت و انرژی لازم را تأمین نمود تا خاموش نشود و فعالیت آن مستمر باشد. قلب آدمی نیز همین طور است و نیازمند تأمین مدام انرژی میباشد با یک بار دانستن و برهان اقامه نمودن کار تمام نمی شود. توجه به یک مطلب فقط تا مدتی کم یا زیاد می تواند اثر داشته باشد. البته مدت زمان تأثیر آن مطلب به قدرت نفوذ آن و یا عوامل خارجی مثبت و منفی دیگر که انسان را تحت تأثیر قرار می دهند بستگی دارد. به هر حال وقتی آدمی مطلب حقی را یاد می گیرد، تأثیرش در رفتار انسان محدود است. از همین رو باید از آن مراقبت کرد رشد داد و تغذیه نمود والا خاموش میشود و اثرش از بین میرود یک بار علم پیدا کردن و یک بار ایمان آوردن برای انسان تا آخر عمر کافی نیست. انسان باید عقاید و ایمانش را تغذیه کند، دلایلش را بررسی نماید و دایم به خودش تلقین نموده، کارهایی انجام دهد که آن اعتقاد زنده بماند. @zendegibaketab