سید ابوالحسن کاسب خوش نام بازار یزد بود. نسب و شجره اش به حسن بن علی میرسید؛ مثل جدش، دست بخشنده و روی گشاده داشت. هم صاحب زمین و ملک بود و هم خودش اهل تلاش و کسب روزی حلال؛ در بازار جعفر خان یزد دکان علاقه بندی داشت؛ حرفه ای که موروثی شد و به پسرش هم رسید.
پدر و مادر سید ابوالحسن در ابتدای جوانی، دختری سیده و نجیب از خاندان مدرسی را برای او انتخاب کردند. عروس و داماد در قلعه کهنه ساکن شدند. حاصل این زندگی پسری بود که در سال ۱۳۰۶ به دنیا آمد. او را به عشق اهل بیت سید علی محمد نام گذاشتند. علی محمد کوچک هم نور چشم خاندان علاقه بند بود و هم دردانه خاندان مدرسی. هنوز سنی نداشت که با دیدن دایی معمم اش سید محمود گل از گلش میشکفت و چشمانش برق می زد. این علاقه، بی حساب و کتاب نبود؛ در همان سن و سال هر روز در کنار غذای جسم، از مادر و پدر و دایی اش درس دین و زندگی و تزکیه نفس می گرفت. به خواست پدر از پنج سالگی به مکتب رفت؛ قرآن، نصاب الصبیان، سیوطی و صرف و نحو را نزد میرزا سید علی مکتب دار آموخت. بعد از آن هم به مدرسه مصلی رفت.
@zendegibaketab