یکی از وظایف لازم در بندگی، شکر نعمت های آشکار و پنهان خداست. هرکس به اندازه توان باید به آن بپردازد؛ هرچند هیچ کس از عهده شکر او بر نمی آید و نهایت شکر، اظهار ناتوانی از شکر است.