. پرسش دریافتی از عضو محترم کانال. جناب آقای دکتر ((م)) : 🔵ممنون از شما که زحمت زیادی را در این زمینه متقبل شدید. خدا به (...) و آقای زمانی عزیز و همه دست اندرکاران این کانال خیر دهد. سوالی دارم. اگر امکان هست از آقای زمانی پرسیده و جواب آن را در کانال قرار دهید؟ سوالم این است که در عالم دیگر کدام نیت پسندیده تر در انجام کارها است؟ اینکه نیت عملی که جلب رضایت خداوند باشد و یا عملی که با نیت حل کردن مشکلی از بندگان یا مخلوقات باشد؟ این را از آن جهت مطرح کردم که اگر فردی بی ایمان عمل خیری انجام دهد و هدف آن برطرف کردن مشکلی از شخصی باشد چه فرقی با انجام همان عمل توسط فردی با ایمان است که هدف از انجام آن جلب رضایت خدا باشد؟ بطور مثال آب دادن از روی دلسوزی به یک بوته درختی که دور از چشمه روئیده و یا با نیت خشنودی حق تعالی انجام شود. این دو آیا انعکاسهای متفاوتی دارد یا خیر؟ مسلماً در دستورات مذهبی آن که به خاطر خدا انجام شود اجر بیشتری دارد اما عملاً خروجی هر دو یکی است. ممنون از شما و آقای زمانی گرامی. پاسخ آقای محمد زمانی قلعه: 🔵اطلاعات مذهبی و قرآنی و روایتی من بسیار اندک است و پاسخ این سوال را حتما متخصصان علوم دینی و قرآنی میدانند و بنده فقط میتوانم تجربه خود و دریافتهایی را که آنجا داشتم نقل کنم. بنده وقتی به آن گیاه آب دادم در سن نوجوانی بودم و درک زیادی از خداوند و یا خیر بودن انجام این عمل نداشتم. و نمی توانم ادعا کنم در حال انجامش به این فکر میکردم که دارم برای رضای خدا انجامش میدهم و یا برای کسب ثواب و رضایت قلبی خودم و یا هرکس دیگر .... ، خیر. واقعا ابن طور نبود. می توانم بگویم همین طوری و بدون چشمداشت از خدا یا دیگران و یا هر توقع دیگری انجامش دادم و در لحظه ی انجام هم از این کار خوشم می آمد و از آب دادن به آن درخت لذت میبردم. همین.. امابه نظر بنده و با نتیجه گیری از مشاهداتم و تجربه مرور زندگیم، درک حضور خداوند فی نفسه در تمام ذرات هستی مستتر است لذا هر عمل درست یا غلطی ((به محض انجام شدنش)) یا مورد رضایت خدا و یا مورد عدم رضایت خداوند قرار دارد. ولی این را هم یقین دارم که البته عمل خیر از طرف کسانی که ایمان به خدا و ایمان به عالم غیب و ایمان به دنیای پس از مرگ ظاهری دارند ، قطعا و حتماً پاداش بیشتری دارد. بعدها به آیه ای از قرآن برخو دم که خواهش دارم روی آن تامل بیشتری بفرمائید،. آیه 177سوره بقره : نیکوکاری بدان نیست که روی به جانب مشرق یا مغرب کنید و تنها اینکه روی های خود را ( برای عبادت ) به سوی مشرق و مغرب بگردانید نیکی نیست ، و لکن نیکی حقیقی ( ایمان و رفتار ) کسی است که به خداوند و روز آخرت و فرشتگان و کتاب ( آسمانی ) و پیامبران ایمان آورد ( به مبدأ و معاد و اصول اعتقادی میان آن دو ایمان آورد ) و مال خود را با آنکه آن را دوست ( و بدان نیاز ) دارد از روی محبت خدا به خویشان و یتیمان و فقیران و در راه ماندگان و سائلان و در ( راه آزادی ) بردگان میدهد و نماز را برپا دارد و زکات بپردازد ، و وفادارای کند به پیمان خویش آنگاه که پیمان بندند و ..... آنها هستند که پرهیزکارند. ( و خلاصه اینکه نیکی به سه صورت اعتقادی و عملی و اخلاقی است). میخواهم عرض کنم که نتیجه و پاداش کارهای نیک در سطوح مختلف است. من کاملا این را می فهمیدم که ارواح در آنجا در مراتب و درجه های مختلف از وسعت وجودی بودند و خوب و خوبتر و عالی و عالی تر و ... داشتند و (نسبت به هم) در میزان ادراک و قدرت فهم تفاوت داشتند. اما جالب این بود که هیچ نوع حسادتی بین ارواح خوب و خوبتر و عالی و عالیتر نبود. بنده از وجود این اختلاف سطح ها نتیجه میگیرم که کار نیکو و عملکردهای خوب هم نتیجه شان نسبی است و اختلاف سطح دارند. یعنی چه بسا اگر همان آب دادن به درخت را برای رضایت خدا انجام میدادم (بدون انتظار و چشمداشتی از خدا و یا خلق خدا) آنگاه نتیجه اش را آن دنیا به مراتب زیباتر، وسیعتر و شادتر از نتیجه ای میشد که در آنجا به من ارایه شد. برنامه پرطرفدار زندگی پس از زندگی http://eitaa.com/joinchat/2599157794Cd132efc1d5