بالاخره به واحد اجرایی رسیده و در این قسمت بود که متوجه شدم مراحل آفیش این مصاحبه از برخی مصاحبه هایی که انجام داده ام سخت تر می باشد. یک بار دیگر من را رد نموده و مجددا با وساطت تلفنی مدیر روابط عمومی اجازه ی مصاحبه صادر شد و پیش نویس سئوالات من را گرفته و از میان آن سئوالات چند سئوال سیاسی را خط زده و گفتند که این ها را نپرسید. من که به شدت از لغو اجازه ی مصاحبه ترسیده بودم ، پذیرفته و با آقایی که برای راهنمایی من به اتاق فراخوانده شده بود و چند نوبت به ایشان نیز تذکر داده شد که سئوالات محذوفه مطرح نگردد، به سمت محل مصاحبه حرکت کردم. به هنگام خروج، از تنها پنجره این واحد و ساختمان به فضای بیرون نگاه نموده و یخ ترین حس را در طول زندگی تجربه نمودم. این پنجره مشرف به غسالخانه های زنانه و مردانه بود و هر چند وقت یک بار، یک مرده از قسمت مربوطه تحویل خانواده متوفی میشد و بعد از نماز برای تشییع و دفن حرکت داده میشد.   از در ساختمان به دنبال آن آقا که برای راهنمائی من برای مصاحبه فراخوانده شده بود بیرون آمدم . تازه متوجه شدم که من را دارد به سمت پشت غسالخانه می برد تا از آنجا وارد غسالخانه شده و مصاحبه را انجام بدهم.  تمام سفارشات به آرامش را فراموش کرده و حس میکردم صورتم از گرما دارد آتش می گیرد و در عین حال  با عرق سردی که بر پیشانی ام نشسته بود، دو حس گرما و لرزیدن را توامان تجربه کردم. با گلویی خشک آن آقا را که از جلو حرکت می کرد صدا زده و خواستم مصاحبه بیرون انجام بگیرد.  با خنده ای من را از درب پشت که محل ورود ماشین های حمل جنازه به سمت سردخانه و محل استراحت غسالان بود ، وارد آن محوطه کرد و گفت چون میترسی همینجا بنشین تا من بگویم بیایند بیرون و اینجا مصاحبه بکنید. سعی کردم آرامش خود را برای حضور خانم غسال حفظ نموده و با سرگرم کردن خود به آماده نمودن ریکوردر، سعی در فراموش کردن حضور خود در آن محیط داشتم.   مصاحبه با غساله http://eitaa.com/joinchat/2599157794Cd132efc1d5